Τώρα έχοντας δει τα παραπάνω και πριν δούμε
επιπρόσθετα πράγματα σχετικά με το θέμα θα θελα σαν παρένθεση να
προσθέσω κάποια πράγματα για την αγάπη. Αυτό νομίζω είναι αναγκαίο καθώς
τα έργα στα οποία η Καινή Διαθήκη αναφέρεται είναι έργα που κινητήριος
μοχλός τους είναι η αγάπη. Η προς Γαλάτες 5:5 συνοψίζει αυτό έξοχα όταν
λέει:
Προς Γαλάτες 5:6
«Επειδή, στον Ιησού Χριστό ούτε η περιτομή έχει κάποια ισχύ ούτε η ακροβυστία, αλλά η πίστη, που ενεργείται με αγάπη.»
«Επειδή, στον Ιησού Χριστό ούτε η περιτομή έχει κάποια ισχύ ούτε η ακροβυστία, αλλά η πίστη, που ενεργείται με αγάπη.»
Το αρχαίο κείμενο το έχει ως εξής: «ἐν γὰρ Χριστῷ ᾿Ιησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ πίστις δι᾿ ἀγάπης ἐνεργουμένη.»
Εδώ τα έχουμε όλα μαζί σε μια φράση: Πίστη, αγάπη, ενέργεια (έργο)!
Κανένα από αυτά δεν μπορεί να σταθεί από μόνο του. Έργα χωρίς πίστη δεν
έχουν ισχύ. Ανώφελα είναι επίσης και έργα των οποίων το κίνητρο δεν
είναι η αγάπη. Όπως ο Παύλος μας λέει στην προς Κορινθίους Α 13:1-3:
«Αν μιλάω τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη,
έγινα ένα κομμάτι χαλκός που βγάζει ήχους ή ένα κύμβαλο που ξεκουφαίνει.
Και αν έχω προφητεία, και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και
αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετατοπίζω βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, δεν
είμαι τίποτε. Και αν διανείμω όλα τα υπάρχοντά μου, και αν παραδώσω το σώμα μου για να καώ, αλλά δεν έχω αγάπη, τίποτε δεν ωφελούμαι.»
Και προχωρεί στην συνέχεια δίνοντας τι ακριβώς κάνει και δεν κάνει η αγάπη:
Προς Κορινθίους Α 13:4-8, 13
«Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί. η αγάπη δεν φθονεί. η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν υπερηφανεύεται, δεν φέρεται με απρέπεια, δεν ζητάει τα δικά της, δεν εξάπτεται, δεν συλλογίζεται το κακό. δεν χαίρεται στην αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ.… Ώστε, τώρα, μένει πίστη, ελπίδα, αγάπη, αυτά τα τρία. όμως, απ' αυτά, μεγαλύτερη είναι η αγάπη.»
«Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί. η αγάπη δεν φθονεί. η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν υπερηφανεύεται, δεν φέρεται με απρέπεια, δεν ζητάει τα δικά της, δεν εξάπτεται, δεν συλλογίζεται το κακό. δεν χαίρεται στην αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ.… Ώστε, τώρα, μένει πίστη, ελπίδα, αγάπη, αυτά τα τρία. όμως, απ' αυτά, μεγαλύτερη είναι η αγάπη.»
Είναι προφανές ότι η αγάπη οτιδήποτε άλλο από παθητική είναι!
Τώρα όπως τα έργα χωρίς αγάπη δεν ωφελούν, το ίδιο και αγάπη χωρίς έργα,
ανενεργή δηλαδή αγάπη, δεν είναι πραγματική αγάπη. Όπως ο Ιωάννης μας
λέει:
Ιωάννου Α 3:16-18
«Από τούτο έχουμε γνωρίσει την αγάπη, επειδή εκείνος την ψυχή του έβαλε για χάρη μας. κι εμείς οφείλουμε να βάζουμε τις ψυχές μας για χάρη των αδελφών. Και αν κάποιος έχει την υλική ευχέρεια του βίου του κόσμου και βλέπει τον αδελφό του να έχει ανάγκη, κλείσει όμως τα σπλάχνα του απέναντί του, πως η αγάπη του Θεού μπορεί να μένει μέσα του; Παιδάκια μου, μη αγαπάμε με λόγια ούτε με τη γλώσσα, αλλά με έργα και αλήθεια.»
«Από τούτο έχουμε γνωρίσει την αγάπη, επειδή εκείνος την ψυχή του έβαλε για χάρη μας. κι εμείς οφείλουμε να βάζουμε τις ψυχές μας για χάρη των αδελφών. Και αν κάποιος έχει την υλική ευχέρεια του βίου του κόσμου και βλέπει τον αδελφό του να έχει ανάγκη, κλείσει όμως τα σπλάχνα του απέναντί του, πως η αγάπη του Θεού μπορεί να μένει μέσα του; Παιδάκια μου, μη αγαπάμε με λόγια ούτε με τη γλώσσα, αλλά με έργα και αλήθεια.»
Η αγάπη είναι πραγματική αγάπη όταν γίνεται έργο, όταν είναι ενεργουμένη, με έργα και αλήθεια.
Βλέπουμε λοιπόν ότι πίστη, αγάπη και έργα δεν είναι πράγματα που μπορούν
να σταθούν από μόνα τους, ξεχωριστά το ένα από το άλλο. Η πίστη από
μόνη της, χωρίς έργα είναι νεκρά μας λέει ο Ιάκωβος ( Ιακώβου 2:17 ) και
έργα χωρίς αγάπη είναι ανώφελα συμπληρώνει ο Παύλος. Αγάπη δε χωρίς
έργα δεν είναι πραγματική αγάπη μας λέει ο Ιωάννης. Άρα λοιπόν τι είναι
πραγματική πίστη; Είναι πίστη που τα έχει όλα. Είναι πολύ απλά: «πίστη
που ενεργείτε μέσω της αγάπης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου