ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ: Ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος για την έλλειψιν του φόβου του Θεού αναφέρει: «Αυτός που δεν έχει μέσα του τον φόβο του Θεού είναι ένας άνθρωπος ευάλωτος στις επιθέσεις του Διαβόλου.
Αυτός που δεν έχει τον φόβο του Θεού μέσα στην ψυχή του, δεν προσέχει, αδιαφορεί, κοιμάται αφρόντιστα, παραμελεί τις εργασίες του, γίνεται δοχείον ηδονών, κάθε τι ευχάριστο το απολαμβάνει εντός του, διότι δεν φοβάται την παρουσία του Κυρίου. Καυχιέται για τα πάθη, χαίρεται για την αργόσχολη ζωή, αποφεύγει την κακοπάθεια, αποστρέφεται την ταπείνωση, δέχεται με χαρά την υπερηφάνεια».
Ο αββάς Δωρόθεος για τον θείον φόβον μας διδάσκει: «Αν οι άγιοι που τόσο αγαπούν τον Κύριο τον φοβούνται πως λέει∙ “η αγάπη φυγαδεύει τον φόβο”;». Θέλει να μας δείξει ο άγιος ότι είναι δύο είδη φόβων, ένας αρχικός και ένας τέλειος. Και ότι ο μεν ένας είναι χαρακτηριστικό των αρχαρίων στην πνευματική ζωή, ο δε άλλος αυτών που έφτασαν στο μέτρο της αγίας αγάπης.
Ο αρχάριος κάνει το θέλημα του Θεού για τον φόβο της τιμωρίας, ο άλλος κάνει το θέλημα του Θεού επειδή αγαπάει τον Θεό, επειδή χαίρεται ιδιαίτερα με το να είναι η ζωή του ευάρεστη στον Θεό. Αυτός επειδή γεύτηκε τη γλυκύτητα που δοκιμάζει όποιος είναι ενωμένος με τον Θεό φοβάται μήπως την στερηθεί. Είναι όμως αδύνατον να φτάσει κανείς στον τέλειο φόβο, παρά μόνο με τον αρχικό».
Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μας λέει για τον αγνό φόβο: «Εκείνος ο φόβος που πάντοτε υπάρχει χωρίς τη λύπη για αμαρτήματα, αυτός είναι ο αγνός φόβος, ο οποίος δεν θα λείψει ποτέ. Γιατί είναι φυτεμένος από τον Θεό στην κτίση και κάνει ολοφάνερη σε όλους τη φυσική σεβασμιότητα του Θεού και την υπεροχή Του, που είναι πάνω από κάθε βασιλεία και δύναμη».
Ο γέροντας Παίσιος σε ερώτημα πως θα αυξηθή ο φόβος του Θεού απαντάει: «Εγρήγορση χρειάζεται. Σε κάθε ενέργειά σου, ακόμη και στην παραμικρή σου κίνηση, κέντρο να είναι ο Θεός. Στρέψε όλον τον εαυτό σου προς τον Θεό. Αν αγαπήσης τον Θεό, ο νούς σου θα είναι συνέχεια στο πως να ευχαριστήσης τον Θεό, στο πως να αρέσης στον Θεό, και όχι στο πως να αρέσης στους ανθρώπους. Αυτό πολύ θα σε βοηθήση να ελευθερωθής από τις βαρειές αλυσίδες της ανθρωπαρέσκειας, που σου είναι εμπόδιο για την ανώτερη ζωή».
Ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ερμηνεύοντας το «Μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε» σημειώνει: «Στην πραγματικότητα, ούτε οι κοσμικές εργασίες, τα βιοποριστικά, δεν μπορούν να εκτελούνται χωρίς φόβο πόσο μάλλον τα πνευματικά. Πες μου, ποιος έμαθε γράμματα χωρίς φόβο; Ποιος έγινε καλός τεχνίτης χωρίς φόβο; Κι εφόσον εκεί όπου δεν παραμονεύει ο διάβολος, αλλά μας εμποδίζει μόνο η τεμπελιά, χρειάζεται τέτοιος φόβος μόνο και μόνο για να παραμερίσουμε την ανευθυνότητά μας, τότε πως μπορούμε χωρίς φόβο να οικοδομήσουμε τη σωτηρία μας με τέτοιο πόλεμο, με τόσα εμπόδια; Και με ποιο τρόπο μπορεί να γεννηθεί μέσα μας τέτοιος φόβος; Εάν έχουμε στο νού μας ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών και στην καρδιά μας και στο βάθος της ψυχής μας».
Ο άγιος Χρυσόστομος σε λόγο του για την αγία Άννα μας λέει: «Και όπως όταν οι άνεμοι, που φυσούν ο ένας αντίθετα προς τον άλλο, έχοντας στη μέση της μεταξύ τους μάχης το σκάφος, σηκώνουν πολλά κύματα και στην πρύμνη και στην πρώρα, ο κυβερνήτης καθισμένος στο τιμόνι σώζει το σκάφος, αποκρούοντας τις επιθέσεις των κυμάτων με τη σοφία της επιστήμης, έτσι και η γυναίκα εκείνη τότε, όταν επέπεσαν στην ψυχή της, σαν αντίθετοι άνεμοι, ο θυμός και η θλίψη, σταματούσαν το λογικό της και σήκωναν πολλά κύματα, όχι μόνο δύο και τρεις και είκοσι μέρες, αλλά ολόκληρα χρόνια, υπέμενε τη δοκιμασία γενναία και δεν άφησε να καταποντισθεί ο λογισμός της. Γιατί ο φόβος του Θεού, καθισμένος σαν κυβερνήτης στο τιμόνι, την έπεισε να υπομείνει γενναία τη θαλασσοταραχή εκείνη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου