Όσοι παρακολουθούν τις ειδήσεις σήμερα γνωρίζουν ότι ζούμε σε μια εποχή στην οποία η κοσμικοί τύποι της ποικιλομορφίας και του πλουραλισμού έχουν μεγαλύτερη αξία από την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στα θέματα του φύλου και της σεξουαλικότητας. Οι ακτιβιστές στο λεγόμενο κίνημα ΛΟΑΤ[1] προκαλούν με επιτυχία τις καθιερωμένες χριστιανικές απόψεις περί γάμου και οικογενείας σε σχεδόν όλα τα πλαίσια της Αμερικανικής δημόσιας ζωής. Στα σχολικά προγράμματα, στα μέσα ενημέρωσης κι ακόμη και στα δικαστήρια. Πουθενά δεν είναι πιο φανερή αυτή η πρόκληση από την πρόσφατη αναγνώριση του ομοφυλοφιλικού γάμου από το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κατά καιρούς οι Ορθόδοξες αντιδράσεις ενάντια του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, και γενικότερα στην ατζέντα των ΛΟΑΤΚΙ, έχουν φανεί σπασμωδικές. Αλλά οι τραχείς και απότομες απορρίψεις είναι θλιβερά ανεπαρκείς. Η επίπληξη δεν είναι απάντηση. Εάν οι Χριστιανοί έχουν οποιαδήποτε ελπίδα να υπερασπιστούν τον ιερό θεσμό του γάμου, τότε πρέπει να διευκρινίσουν και να αποσαφηνίσουν τους λόγους για τους οποίους το Χριστιανικό θεολογικό όραμα απαιτεί τον γάμο να αποτελείται αποκλειστικά από την ένωση ενός ανδρός και μιας γυναικός. Ίσως μια από τις πιο ουσιώδες, αλλά συχνά μη αναγνωρισμένες, εξηγήσεις γι’ αυτό το όραμα εντοπίζεται στη διδασκαλία της ίδιας της Αγίας Τριάδας.
Η Αγία Τριάδα και η Ανθρώπινη Σεξουαλικότητα
Η Ορθόδοξη Χριστιανική ηθική υποστηρίζει ότι ο γάμος και η συνουσία είναι ιερά μυστήρια, που προσανατολίζουν πέρα από τον εαυτό τους στο Χριστιανικό μυστήριο του Θεού, και στην λυτρωτική Του αυτοπροσφορά μέσω της ενσαρκώσεως, η οποία πραγματοποιείται μέσα στο βίο της Εκκλησίας.
Η εσωτερική ζωή της Αγίας Τριάδας προσφέρει το πρότυπο μέσω του οποίου μπορούν να κατανοηθούν οι συζυγικές σχέσεις. Το Σύμβολο της Πίστεως, σε συνδυασμό με τη φρασεολογία “εν” της Καινής Διαθήκης για να απεικονίσει τις οικίες σχέσεις μεταξύ των τριών προσώπων της Τριάδας (Ιωάν. 14:1, 17:21 κ.ά.), είναι αυτό που ορισμένοι Πατέρες της Εκκλησίας έχουν χαρακτηρίσει ως “περιχώρηση” –που σημαίνει “συνύπαρξη, συγκατοίκηση, συμβίωση, ή ζωή εντός”. Με άλλα λόγια, κάθε Πρόσωπο της Τριάδας οικεί αιώνια μέσα στα άλλα δύο σε μια τέλεια ενότητα-εν-διάκριση.
Το μυστήριο του Τριαδικού χαρακτήρα του Θεού επεκτείνεται στην ανθρώπινη ύπαρξη και αντανακλάται στο απόσπασμα της Παλαιάς Διαθήκης όπου ο Θεός λέει: “ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν…καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς.” (Γένεση 1:26-7). Έτσι, ο σεξουαλικός δεσμός που έζησαν ο Αδάμ και η Εύα καθώς έγιναν “μία σάρκα” μπορεί να λεχθεί ότι απεικονίζει την αιώνια ένωση-εν-διάκριση και συγκατοίκηση μεταξύ του Πατέρα, του Υιού και του Πνεύματος.
Στο βιβλίο της Γένεσεως, στο δεύτερο κεφάλαιο, στίχο δεκαοκτώ, διαβάζουμε το παρακάτω: “Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· ‘οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν.’”(2:18). Αυτό το “ου καλόν” είναι η μόνη αρνητική αξιολόγηση που δίδεται σε ολόκληρη την εξιστόρηση της δημιουργίας. Μόνο μια γυναίκα που ήταν πλασμένη από την πλευρά του ιδίου του Αδάμ θα μπορούσε να τον ολοκληρώσει. Ένα αρσενικό μόνο δεν μπορούσε να αντικατοπτρίσει σωστά την “εικόνα του Θεού”, όπως και ένα θηλυκό δεν θα μπορούσε μόνο. Μόνος του ο Αδάμ θα ήταν μια διαστρεβλωμένη, “ου καλήν” απεικόνιση του Θεού. Όταν παρουσιάστηκε η Εύα, τότε η ανθρωπότητα ήταν σε θέση να αντικατοπτρίσει την προσωπική σχέση, τον στενό δεσμό που είναι ο Θεός. Η παρουσία της Εύας σήμαινε ότι η ανθρωπότητα θα μπορούσε να βιώσει μια ζωοδόχο, διαπροσωπική ένωση – μια γήινη ηχώ της περιχωρητικής ζωής του ίδιου του Θεού. Μαζί, η ενότητά τους αντανακλά την ένωση-εν-διάκριση που υπάρχει εντός της Τριάδος. Η προσωπική ένωση (η ανθρώπινη όσο και η θεϊκή) είναι το θεμέλιο και η βάση όλης της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ενσάρκωση, Εκκλησία και Ανθρώπινη Σεξουαλικότητα
Ένα επιπλέον θεϊκό μυστήριο που υποδειγματίζει την ακεραιότητα της αρσενικής/θηλυκής σχέσης είναι η ένωση του Χριστού με τη νύμφη του, την Εκκλησία. O συζυγικός δεσμός ενός άνδρα και μιας γυναίκας είναι μια ιερή και μυστηριακή απεικόνιση της λυτρωτικής σχέσης που υπάρχει ανάμεσα στον Χριστό και τον λαό Του. Η θηλυκές απεικονίσεις που βρίσκονται εντός της νυμφικής σχέσης της Εκκλησίας με τον Χριστό, τον αρσενικό νυμφίο, χρησιμοποιούνται στην προς Εφεσίους επιστολή του αποστόλου Παύλου για να φανερώσει το μυστήριο της σωτηρίας. Ο Παύλος αναφέρει το κείμενο της Γένεσης, “ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.” “Tὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν”, συνεχιζει, “ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν.”(Προς Εφεσίους 5:29-32). Υπάρχει έτσι μια σωτηριολογική, αντιπροσωπική, εμβληματική διάσταση του γάμου και της ανθρώπινης σεξουαλικότητας που πρέπει να κατανοηθεί μέσω της αυτο-αποκάλυψης του Θεού εν Χριστώ (του αρσενικού νυμφίου), και της σχέσης Του με την Εκκλησία (τη θηλυκή νύμφη του).
Ο Χριστιανικός Γάμος και η Σύζευξη Ατόμων του Ιδίου Φύλου
Παρόλο που ο γάμος δίδεται από τον Θεό ως μυστήριο που αντικατοπτρίζει τόσο τη διαπροσωπική σχέση της Τριάδας όσο και τη σωτηριολογική υπόσχεση του Χριστού και της Εκκλησίας, υπάρχουν φορές που οι άνθρωποι ενώνουν (με ομοφυλοφιλικές συζεύξεις) κάτι που πρέπει να είναι χωριστό, η χωρίζουν (μέσω του διαζυγίου) κάτι που πρέπει να είναι ενωμένο. Χωρίζουμε αυτό που ένωσε ο Θεός, και ενώνουμε αυτό που χώρισε. Στη δημιουργία, ο Θεός σχεδίασε την Εύα να συμπληρώσει τον Αδάμ. Δεν σχεδίασε άλλον έναν Αδάμ για τον Αδάμ, η άλλη μια Εύα για να συμπληρώσει την Εύα.
Η Εκκλησία δεν μπορεί να καθαγιάσει μια ομοφυλοφιλική σχέση, ανεξάρτητα από το πόσο αγαπημένα ή αφοσιωμένα είναι τα δύο άτομα. Η σχέση αυτή είναι αντίθετη στη διδαχή της Αγίας Γραφής (Λευϊτικόν 18:12, 1Κορ. 6:9-11, 1 Τιμ 8:1-10) και δεν μπορεί να εκφράσει την μυστική ιερή σύζευξη που αποτελεί τον χριστιανικό γάμο. Δύο Αδάμ ή δύο Ευες ενωμένοι/ες σε μια απομίμηση γάμου διαστρεβλώνουν την “εικόνα του Θεού” εντός της ανθρωπότητας, παραμορφώνουν και παραποιούν την σωτήρια σχέση μεταξύ του Χριστού και της Εκκλησίας, και δεν μπορούν να εκπληρώσουν την εντολή “αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε” (Γένεση 1:28). Στην Προς Ρωμαίους επιστολή ο αποστολος Παυλος μας θυμίζει πως ότι οι πεσμένοι άνθρωποι “μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει ” και δόθηκαν ολοκληρωτικά στην σεξουαλική σύγχυση: ” αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν. Ομοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους.”(επίσης 1 Κορ.6:9-11, 1Τιμ.1:8-10).
Κοιτώντας Μπρος
Στα ερχόμενα χρόνια η Αμερικανική κοινωνία θα συνεχίσει να δέχεται ολοένα και πιο ποίκιλες μορφές σεξουαλικής συμπεριφοράς. Η σεξουαλική σύγχυση και η πνευματική απάθεια σε σχέση με θέματα σεξουαλικότητας πιθανότατα να αυξηθούν στις εκκλησίες μας, ειδικά ανάμεσα στα νεότερα μέλη, εάν δεν κάνουμε κάτι να εξηγήσουμε το γιατί πιστεύουμε όπως πιστεύουμε, και αν δεν προσφέρουμε αγάπη και υποστήριξη σε αυτούς που αγωνίζονται με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Ούτε οι σπασμωδικές καταδίκες ούτε η επιτρεπτικές σιωπές αποδοχής είναι παραδεκτές λύσεις για την πρόκληση που αντιμετωπίζουμε. Η ιερά παράδοση και η σωτηρία μας διακινδυνεύουν
Το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού προσφέρει θετικές λύσεις για τον πολιτισμό και τον κόσμο μας. Είναι το ιερό μας καθήκον όχι μόνο να επισημαίνουμε τα θεολογικά λάθη του ομοφυλοφιλικού γάμου, αλλά επίσης να βοηθήσουμε ενεργά όσους παλεύουν με το πάθος της ομοφυλοφιλίας. Όλοι είμαστε άπειρα αγαπημένοι και πολύτιμοι στο Θεό. Το μίσος δεν έχει θέση σ’ αυτό το πεδίο μάχης. Αντίθετα, οι Χριστιανοί πρέπει να είναι οι πρώτοι που τρέχουν να υπερασπιστούν όλους αυτούς που έχουν τραυματιστεί, πληγωθεί, ή εκφοβιστεί από αντιπάλους, των οποίων οι καρδιές είναι γεμάτες μίσος. Πρέπει να συνεχίσουμε να διαδίδουμε την αλήθεια με αγάπη, παρόλο που αυτή η αλήθεια περιέχει αυτό το αντικομφορμιστικό μήνυμα. Ένα μήνυμα που καλεί τους ανθρώπους σε μια ζωή αληθινής ολοκλήρωσης, μέσω του σωτήριου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου