Γέροντας Αλέξιος, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Ξενοφώντος Μήνυμα επι τη ενάρξει της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Αγαπητοί,

Η αγία µας Εκκλησία µάς προσκαλεί να εισέλθουµε στην κατανυκτική περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στο ιερό στάδιο της νηστείας, που στοχεύει στην ετοιµασία των ψυχών µας προς υποδοχή των σεπτών Παθών του Νυµφίου Χριστού και συνάντηση του Αναστάντος Σωτήρος Χριστού.

Στην σκέψη µου έρχεται ο αββάς Ποιµήν, ένας µεγάλος ασκητής της Εκκλησίας µας που εβίωνε συχνά το µυστήριο του Σταυρού. Κάποτε ένας υποτακτικός του τον είδε να προσηλώνει το βλέµµα του στον ορίζοντα, να αλλοιώνεται το ασκητικό πρόσωπό του και να τρέχουν από τα µάτια του άφθονα δάκρυα, ειρηνικά και γαλήνια. Όταν συνήλθε από την ιερή κατάστασή Του, τον ερώτησε ο υποτακτικός Του, «Πού ήσουν, άγιε Γεροντα;» και µε βαθειά κατάνυξη απάντησε ο όσιος Ποιµήν: «Ενώπιον του Εσταυρωµένου, πλησίον της Θεοτόκου και του ηγαπηµένου του Κυρίου µαθητού Ιωάννου».

Πόσο µυστικά και ιεροπρεπώς εβίωναν οι άγιοι Πατέρες το Μυστήριο του Σταυρού, της αγάπης του Θεού για την απολύτρωση του ανθρωπίνου γένους και όλης της κτίσεως!

Πόσο αναγκαίο είναι για όλους µας, αδελφοί µου, να ζούµε εσωτερικά, µέσα στο υπερώο της ψυχής µας, τον πλούτο της χρηστότητος του Κυρίου, την άπειρή Του αγάπη για τα αµαρτωλά Του παιδιά, που Τον οδήγησε στη σάρκωση, στην άκρα ταπείνωση, στον Σταυρό και στον θάνατο, για να ανακαλέσει από την φθορά και τον θάνατο το γένος µας και να µας χαρίσει την αιώνια ζωη, που απωλέσαµε µε την παρακοή των πρωτοπλάστων.

Γι αυτό, και όλα τα ιερά και άγια που µας χαρίζει ο ελεήµων Κύριος µε τα γεγονότα της πίστεώς µας, τις αγιαστικές ακολουθίες και τα Μυστήρια των ηµερών που µας έρχονται, κατευθύνουν τις προσευχές µας σαν θυµίαµα εύοσµο ν ανεβούν στον Ουρανό, ενώπιον του Θεού, αλλά και αποβλέπουν στην µυστική ένωσή µας µετα του Ζωοδότου Θεού και µεταξύ µας, ως σώµα Χριστού που αποτελούµε οι πιστοί.

Μας προτρέπουν οι ηµέρες αυτές περισσότερο να αγαπήσουµε Αυτόν που πρώτος µας αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του λύτρο, για να µας εξαγοράσει από την αιχµαλωσία του διαβόλου και της αµαρτίας.

Μελετώντας την ζωή και τα τίµια Πάθη του Χριστού µας, ανακαλύπτουµε την ανερµήνευτη προς τον άνθρωπο µακροθυµία και αγάπη Του. Γνωρίζοντας το κάλλος του Σωτήρος Χριστού και τον πλούτο των αρετών Του, ανάβει ο θείος πόθος µας προς Αυτόν και τότε είµαστε έτοιµοι για οποιαδήποτε θυσία χάριν της υπέρτατης θυσίας που Αυτός πρώτος υπέστη, µε αγάπη ανιδιοτελή και ταπείνωσι απαράµιλλη.

Όταν φθάνουµε στην πνευµατική ωριµότητα και µελετούµε και συλλογιζώµαστε τα του Χριστού διδάγµατα και Παθήµατα σε κάθε περίσταση, τότε γινόµαστε πιο ταπεινοί, γνωρίζουµε καλύτερα τις ανθρώπινές µας αδυναµίες, αγαπούµε µε περισσότερη ειλικρίνεια και τους συνανθρώπους µας, βλέποντας µάλιστα το πλούσιο έλεος και την µακροθυµία του Θεού παρακινούµεθα σε µετάνοια και συγχώρησι. Έτσι, ο Χριστός γίνεται το πρότυπο της ζωής µας και γεννώνται µέσα στις ψυχές µας και οι καρποί της µετανοίας, που είναι τα δώρα του Αγίου Πνεύµατος.

Και πράους µας αναδεικνύει η προσέγγισις στον Χριστό και περισσότερο δίκαιους και ταπεινούς, φιλάνθρωπους και αγνούς, τίµιους εργάτας της ειρήνης και της αγάπης. Τοιουτοτρόπως κλείνουµε µέσα µας τον Χριστό και τις αρετές Του, και φθάνουµε στο σηµείο της εσωτερικής µεταµορφώσεως και µεταλλαγής και γινόµεθα ισχυροί, ώστε όχι µονο να δεχόµαστε τα ευχάριστα αλλά να χαιρώµαστε και µε τις δοκιµασίες και τους πειρασµούς, γιατί ο Χριστός µας προστατεύει από τα πονηρά συναντήµατα και τις παγίδες του εχθρού.

Όταν ο Χριστός γίνει ένοικος µέσα µας, µε την χάρι των Μυστηρίων, την µελέτη των παθηµάτων Του, τον ταπεινό της καρδιάς µας λογισµό, πληρούµεθα µε ειρήνη, αγάπη και πραότητα. Αυτά είναι ο ίδιος ο Χριστός όπως οι Γραφές µαρτυρούν: «Χριστός εστί η ειρήνη ηµών…» διακηρύττει ο θείος Παύλος, και «Ο Θεός αγάπη εστί, και ο µένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ µένει και ο Θεός εν αυτώ», µας διδάσκει ο µαθητής της αγάπης, και ακόµη «Μάθετε απ εµού ότι πράος ειµί και ταπεινός τη καρδία», λέγει ο Κύριος.

Ας καθηλώσουµε όχι µόνο το βλέµµα µας αλλά και την καρδιά µας στην αιώνια αγάπη Του, ας κατανοήσουµε «τον λόγο του Σταυρού» ότι για µάς τους πιστούς είναι σωτηρία και ανεξάντλητη πηγή χάριτος λυτρωτικής και αγίας, που µας τρέφει διαρκώς και καταξιώνει την ύπαρξί µας.

Ας Τον ικετεύσουµε, όπως µάς διδάσκουν και οι θείοι υµνογράφοι της Εκκλησίας µας, µε την εγνωσµένη ευσπλαγχνία Του να µας συναναστήσει, ως αγαθός και φιλάνθρωπος που είναι, από τις πολλές µας αµαρτίες, και να γίνει κατάστασι ζωής η καινή αναστηµένη πορεία µας, για να ευφραινώµεθα αιωνίως µετά της Αγίας Τριάδος και πάντων των Αγίων.

Καλή Τεσσαρακοστή!