Πάσχα: Ευφροσύνη αιώνιος

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Μέσα από τον τάφο, το χειροπιαστό σημείο του θανάτου, πετάγεται η Ζωή!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Όταν όλα του κόσμου τούτου, η αποτυχία, το μίσος, η εγκατάλειψη των οικείων, η φθορά και ο θάνατος κυριαρχούν, Εκείνος τα νικά και Ανασταίνεται!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Όμως δεν είναι μια νίκη που συνήθως συντρίβει τους ηττημένους ούτε η Ανάστασή Του είναι για τον εαυτό Του.

Η αγάπη νικά το θάνατο κάθε μορφής και «ἐχαρίσατο ἡμῖν Ζωήν τήν αἰώνιον».  Ένεκα αγάπης προς τον άνθρωπο γίνεται άνθρωπος κι ένεκα αγάπης πεθαίνει και ανασταίνεται.  «Κραταιά ὡς θάνατος ἀγάπη» (ἆσμ.8,6).

Στηριγμένοι κι εμείς σ’ αυτή τη δυνατή αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μπορούμε:

• να ελπίζουμε πως τα αδιέξοδά μας θα έχουν ημερομηνία λήξης∙
• να προσδοκούμε τη μεταμόρφωση του εαυτού μας, ό,τι και να είμαστε∙
• να αναμένουμε την «εκ νεκρών ανάστασιν» των αγαπημένων μας και
• να βεβαιωνόμαστε για την πέραν του τάφου ζωή κι άρα τη συνέχιση της ύπαρξής μας.

Δεν είναι το Πάσχα μια από τις πολλές γιορτές της Εκκλησίας μας, αλλά η «ἑορτή τῶν ἑορτῶν».  Γι’ αυτό μια μεγάλη περίοδος του χρόνου πριν απ’ αυτό – το Τριώδιο – και μια άλλη μετά απ’ αυτό – το Πεντηκοστάριο – εξαρτώνται από το Πάσχα.  Κι ακόμα, το Πάσχα δεν είναι μόνο των «Ελλήνων Πάσχα» ούτε μόνο για τους Ορθοδόξους «όπου γης», αλλά για όλο τον κόσμον, για όλους τους ανθρώπους, για όλη τη φύση.  Όπως και για όλους τους «ἀπ’ αἰῶνος κεκοιμημένους».

«Οὐρανοί μέν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσαν,

γῆ δέ ἀγαλλιάσθω,

ἑορταζέτω δέ κόσμος,

ὁρατός τε ἅπας καί ἀόρατος. 

Χριστός γάρ ἐγήγερται,

εὐφροσύνη αἰώνιος»

                                                                        (Ὠδή α΄, Κανόνας Ἀναστάσεως)

Ναι, ό,τι και να μας συμβαίνει, όπως και να ζούμε, όσα προβλήματα και να υπάρχουν, ας μην τα θεωρήσουμε έτσι ώστε να γίνουν πιο πάνω από την Ανάσταση του Κυρίου και καλύψουν τη χαρά.  Νικήθηκε ο θάνατος δια του θανάτου!  Κι ο δικός μας θάνατος (δυσκολίες, αμαρτίες, ασθένειες) θα νικηθεί αν στηριχτούμε στο μοναδικό νικητή του θανάτου, τον Ιησού Χριστό!

Μαζί με όλο τον κόσμο, «πάλιν καί πολλάκις», με το νου, την καρδιά και το στόμα ας λέμε το χαρμόσυνο χαιρετισμό, το μόνο ουσιαστικό και «καινόν ὑπό τόν ἥλιον».

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!