π. Γεώργιος Μεταλληνός:
Δεν θα έπρεπε λοιπόν να κινηθεί τώρα διότι βρισκόμαστε σε μία ταραγμένη εποχή. Ξαναγυρίσαμε στον πόλεμο, στον ψυχρό -ή και θερμό σε λίγο- Ανατολής και Δύσεως. Οι δύο παγκόσμιες δυνάμεις βρίσκονται σε αυτήν την σύγκρουση. Σε μία τέτοια κατάσταση έπεσε θύμα απ’ ότι πιστεύω το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σπεύδοντας να εκπληρώσει την επιθυμία του ενός μέρους, της μιας μεγάλης δυνάμεως και να έλθει σε σύγκρουση με την άλλη μεγάλη δύναμη.
Όπως ελέχθη και στο θέμα της ψευτοσυνόδου στην Κρήτη, η Ορθόδοξος Εκκλησία σήμερα είναι σε τρομερό σχίσμα. Όταν λέμε τέσσερις Εκκλησίες, Αντιόχεια, Ρωσσία κτλ δεν εδέχθησαν, είναι ο μεγαλύτερος αριθμός των Ορθοδόξων. Ας το πάμε και πληθυσμιακά, ας το πάμε αριθμητικά. Δεν έπρεπε λοιπόν κατά την ταπεινή μου εκτίμηση -βέβαια δεν διευθύνω εγώ τα πράγματα-[να γίνει] αυτήν την στιγμή της μεγάλης συγκρούσεως που τα πράγματα αλλάζουν από την μία στιγμή στην άλλη. Έγινε νέα εκλογή προέδρου, ο οποίος ακολουθεί μία πολιτική η οποία είναι αντίθετη με την πολιτική του προκατόχου του και βρισκόμαστε σε ένα -επιτρέψτε τον όρο- αλαλούμ εις την Ουκρανία. Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Δεν έπρεπε λοιπόν αυτήν την στιγμή να προχωρήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Και με συγκίνησε ο κ. Λάμπρος διότι μου δόθηκε η ευκαιρία -ξέρετε εγώ είμαι Κερκυραίος, δεν επιτίθεμαι κατά πρόσωπο αλλά λέγω ορισμένα πράγματα και όποιος θέλει τα ακούει ή τα πετάει. Δημοσίευσα εις τον Ορθόδοξο Τύπο και εις άλλο έντυπο ένα κείμενο για την Σύνοδο του 1850.. όπου εδόθη το κανονικόν Αυτοκέφαλον βάσει των Ιερών Κανόνων εις την Εκκλησία της Ελλάδος μετά το εξάμβλωμα, το πραξικοπηματικό αυτοκέφαλο του Κοραή, του Φαρμακίδη και των Φράγκων, Βαυαρών κλπ το 1833. Αν διαβάσετε την ανάλυση αυτή, θα δείτε πόσο παραδοσιακά ενήργησε τότε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Άρα σήμερα έχουμε ξεχάσει την πολιτική την οποία καλείται να εφαρμόσει το Οικ. Πατρ. όπως την εφήρμοσε το 1850.
Μία χαρακτηριστική λεπτομέρεια. Διαβάζω σε κείμενα του Οικ. Πατρ. μέχρι σήμερα να προσφωνείται η νέα Εκκλησία της Ουκρανίας «θυγάτηρ Εκκλησία». Εδώ είναι πλήρης άρνηση του εαυτού του (του Οικ. Πατρ.) Το 1850, δογματικότατα, θεολογικότατα, λέει ότι η εν Ελλάδι Εκκλησία από την στιγμή που παίρνει το Αυτοκέφαλο, παύει να είναι «θυγάτηρ» αλλά είναι «αδελφή» Εκκλησία. Είναι ισότιμος και ισόκυρος με όλες τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ, αν πήρε κανονικό αυτοκέφαλο η Ουκρανία. Είναι ισότιμος και ισόκυρος με κάθε άλλη Αυτοκέφαλη Ορθόδοξος Εκκλησία.
Σχολιασμός
Ας μου επιτραπεί να πω ότι η συγκρουσιακή κατάσταση Ανατολής Δύσεως είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, όσον αφορά τους κακούς χειρισμούς του Οικ. Πατριαρχείου στην Ουκρανία. Εάν πούμε ότι το Οικ. Πατρ. έπεσε θύμα των συγκρουσιακών καταστάσεων και «έσπευσε» να πάρει την θέση της μίας πλευράς, αγνοούμε την ρίζα του προβλήματος που έχει να κάνει με την μακρόχρονη «αμαρτωλή σχέση» του Οικ. Πατρ. με το Υπ. Εξ. των ΗΠΑ (από εποχής Αθηναγόρα). Εάν το Οικ. Πατρ., ως Εκκλησία που είναι και όχι πολιτικό γραφείο, κρατούσε όλα αυτά τα χρόνια ίσες αποστάσεις (τηρουμένων των αναλογιών) από ΗΠΑ – Ρωσσία, τότε μόνο θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για κακές συγκυρίες.
Για να καταλάβουμε πόσο καλά τήρησε αυτές τις αποστάσεις το Πατρ. Κων/Πόλεως το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να απαντήσουμε με ειλικρίνεια στο εξής ερώτημα: Υπήρχε περίπτωση το Οικ. Πατρ. στην κόντρα ΗΠΑ-Ρωσσίας να «έσπευδε» και να μην έπαιρνε θέση υπέρ των ΗΠΑ;
Άρα το πρόβλημα δεν είναι ότι «έσπευσε». «Έσπευσε» ακριβώς επειδή αλλού είναι το πρόβλημα.
Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, δηλώνει ότι δεν έπρεπε να κινηθεί το Οικ. Πατρ. «αυτήν την στιγμή της μεγάλης συγκρούσεως που τα πράγματα αλλάζουν από την μία στιγμή στην άλλη.» Το θέμα όμως είναι ότι έσπευσε αυτήν την στιγμή ακριβώς λόγω αυτής της μεγάλης συγκρούσεως.
Όπως και στην πραγματική ζωή έρχεται κάποια στιγμή που ο ένας φίλος ζητά από τον άλλον να του κάνει μία εξυπηρέτηση, έτσι έγινε κι εδώ. Το Οικ. Πατρ. σέρνεται στην δίνη μιας μακρόχρονης «αμαρτωλής σχέσης», ήρθε η ώρα της πληρωμής, διότι ο «φίλος» του τούτη τη φορά βρίσκεται σε μεγάλη ανάγκη, παλεύοντας να κρατηθεί στην γεωστρατηγική σκακιέρα. Οι ΗΠΑ ζητούν «γη και ύδωρ», ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος το δίνει.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει «μεγαλοπιαστεί» και αυτό πληρώνουμε.Τα «πρωτεία» και οι «θυγατέρες» αντικατοπτρίζουν τις ηγεμονικές βλέψεις της υπερδυνάμεως με την οποία κουμπαρέψαν οι Φαναριώτες. Η οικουμενικότητα της Εκκλησίας έπαψε να έχει να κάνει με την Αλήθεια αλλά με μια υπερδύναμη που θέλει να επικρατήσει. Αναπροσαρμόζει συνεπώς τους Κανόνες της Εκκλησίας με κοσμικά κριτήρια. Γι’ αυτό δεν είμαστε εμείς που «έχουμε ξεχάσει την πολιτική την οποία καλείται να εφαρμόσει το Οικ. Πατρ. όπως την εφήρμοσε το 1850». Το Πατριαρχείο την ξέχασε, ή καλύτερα την άλλαξε, όπως και τόσα άλλα.
Εάν θέλουμε να μιλήσουμε σώνει και καλά για ένα Οικ. Πατρ. που «έχει πέσει θύμα», θα πρέπει να ψάξουμε αλλού. Εδώ μιλάμε για χοντρά λάθη στο Ουκρανικό, σε σημείο βλασφημίας και καταφανούς προκλητικότητας, έξω από τους Κανόνες της Εκκλησίας που διχάζουν και πληγώνουν. Τούτη η συμπεριφορά χαρακτηρίζει θύτη παρά θύμα. Διώκονται οι πιστοί από τις εκκλησιές τους. Βλασφημούνται Ιερά και Όσια. Για να τα κάνει κάποιος αυτά τα πράγματα έχει ήδη διανύσει μία μεγάλη απόσταση μακρυά από το πνεύμα της Ορθοδοξίας.
Το Οικουμενικό Πατρ. είχε τρία χρόνια να σκεφτεί τον λάθος δρόμο που είχε πάρει -φάνηκε πολύ καθαρά αυτός ο δρόμος ειδικά μετά την αμερικανοκίνητη ψευδοσύνοδο. ΒΡΕΘΗΚΕ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΙ;
Εκτός από την φθοροποιό εκκοσμίκευση που γεννά την αλαζονεία και την τύφλωση, το Οικ. Πατριαρχείο έχει όντως πέσει θύμα….. των αυλοκολάκων και των κακών συμβούλων. Είναι πραγματικά θλιβερό. Ακόμη και σήμερα που ξεφτιλίζεται διεθνώς, ακόμη και σήμερα που εισήγαγε ένα τρομερό σχίσμα μέσα στην Εκκλησία, συνεχίζουμε να το χαϊδεύουμε για να μην διορθωθεί ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου