Παράτυπη και παράνομη η αλλαξοπατριαρχία στα Ιεροσόλυμα.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΑΡΚΑΔΑΣ

Γιατί αν είναι όλα νόμιμα καμωμένα τι θέση έχουν οι σιδεριές και οι κλειδαριές έξω από την πόρτα ενός «μοναχού»;

Το 2005 η Παλαιστινιακή Αρχή στην προσπάθειά της να εξακριβώσει τα πραγματικά γεγονότα σχετικά με το σκάνδαλο Πύλη της Γιάφφα (αμφισβητούμενες μακροχρόνιες εκμισθώσεις ακινήτων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων σε Εβραίους) αναθέτει σε δικούς της εμπειρογνώμονες να διερευνήσουν την υπόθεση. Το πόρισμά τους καταγράφει αποσαφηνισμένες λεπτομέρειες και καταλήγει πως «σύμφωνα με τις πληροφορίες και τα στοιχεία που λάβαμε, δεν έχουμε γεγονότα ή αποδείξεις που να ενοχοποιούν τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίο. Οι διαπραγματεύσεις δεν παρουσιάστηκαν ποτέ στην...
στην Ιερά Σύνοδο της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας επειδή ο μακαριώτατος δεν ήταν ενημερωμένος γι’ αυτές. Επομένως δεν επικυρώθηκαν, θέμα που καθιστά τις διαπραγματεύσεις άκυρες».

Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή απαξίωσε για άγνωστους λόγους το συγκεκριμένο πόρισμα της Παλαιστινιακής Αρχής και προχώρησε σε διαδικασίες – εξπρές για εκλογή νέου Πατριάρχη στα Ιεροσόλυμα χωρίς τεκμηριωμένη απόδειξη ενοχής του Πατριάρχη Ειρηναίου. Παράλληλα καταστρατήγισε τους στοιχειώδεις κανόνες που διέπουν τις διπλωματικές σχέσεις στην περίπτωση επιστολής του τότε υπουργού Ιεροσολύμων κ. Ανέγκμπι «ότι το κράτος του Ισραήλ αντιτίθεται στην εκτέλεση της τελετής ενθρονίσεως του κ. Θεόφιλου, η οποία σκοπό έχει να δώσει ισχύ στην καθαίρεση του Πατριάρχη Ειρηναίου, πράξη η οποία δεν έχει αναγνωριστεί από την κυβέρνησή μας όπως νόμιμα απαιτείται».

Η μη συμμόρφωση της τότε κυβέρνησης Καραμανλή στα συμπεράσματα του πορίσματος της Παλαιστινιακής Αρχής και στις υποδείξεις του ισραηλινού υπουργού αναμφίβολα δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά. Το επιβεβλημένο θα ήταν να θέσει «τον δάκτυλον επί τω τύπω τον ήλον» και να ωθήσει την έρευνα σχετικά με το σκάνδαλο Πύλη της Γιάφφα μέχρι το τέλος και όχι με βεβιασμένες προσπάθειες να κλείσει γρήγορα μια τόσο πολύκροτη υπόθεση που δημιούργησε τριγμούς σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Στη δίνη του κυκλώνα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο που η παρέμβασή του εκείνη την εποχή αποτυπώθηκε σε ένα παραπολιτικό σχόλιο της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» (02.06.2005) και απηχεί το ρόλο που διαδραμάτισε αφού αποκαλύπτεται ότι μεσολάβησε για να εξυπηρετήσει τα σχέδια της Αθήνας. «Γεγονός είναι ότι η Πανορθόδοξος Σύνοδος για τα Ιεροσόλυμα δεν ήταν αυτό που λέμε “κορύφωση” της νομιμότητας και της κανονικότητας. Σημειωτέον ο Οικ. Πατριάρχης δεν ήταν σύμφωνος με μια τέτοια παρέμβαση. Για πολλούς λόγους. Ωστόσο δέχθηκε ασφυκτικές πιέσεις από το εδώ Υπουργείο Εξωτερικών να κάνει κάτι. Το έκανε και με το παραπάνω, οπότε στο ΥΠΕΞ πρέπει να ετοιμάζονται να του το ανταποδώσουν. Αρκεί τα “ανταποδοτικά τέλη” να μη θυμώσουν τον κ. Χριστόδουλο».

Πραγματικά! Σύμφωνα με ένα εμπιστευτικό έγγραφο του ΥΠΕΞ που διέρρευσε και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Δαυλός» (τεύχη 284 και 311) το Οικουμενικό Πατριαρχείο 40 ημέρες μετά την Πανορθόδοξο στο Φανάρι ενισχύθηκε οικονομικά με 3.000.000 ευρώ.

Τι συμπέρασμα μπορεί να εξαγάγει κανείς από τα παραπάνω;

Τι παίχθηκε στα Ιεροσόλυμα;

Τα μέλη της επίσημης επιτροπής έρευνας της Παλαιστινιακής Αρχής στην αραβική εφημερίδα Αλ Κουτς.

Η συνέντευξη που έδωσαν στις 23.03.2006 τα μέλη της επίσημης επιτροπής έρευνας της Παλαιστινιακής Αρχής (Ελίας Χούρι και Τζαουάντ Μπούλους) για το σκάνδαλο Πύλη της Γιάφφα στην αραβική εφημερίδα Αλ Κουτς δεν επιδέχεται καμία παρερμηνεία. Μερικές επισημάνσεις τους είναι οι εξής:

- Η συνωμοσία είχε σκοπό τα κτήματα της Παλιάς Πόλης καθώς και άλλα που ανήκουν στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Οι εβραϊκές εταιρείες αγοράζουν για 99 χρόνια επειδή τα κτήματα κατέχουν ευαίσθητη θέση στη διαμάχη για την Ιερουσαλήμ και για πολλά χρόνια βρήκαν φτωχές ψυχές ή εμπόρους οι οποίοι κρύβονται πίσω από το ράσο και έτσι κατάφεραν να πάρουν το ένα μετά το άλλο.

- Διαπιστώθηκε η άρνηση του κ. Ειρηναίου να πωλήσει κτήματα και λόγω αυτής της αρνήσεως ενώθηκαν τα συμφέροντα των κληρικών (εχθρών του Ειρηναίου) με δεξιά ιδρύματα για να γλιτώσουν από αυτόν.

- Εμάς δεν μας νοιάζει το προσωπικό στοιχείο. Μας ενδιαφέρει η Ιερουσαλήμ, η Αραβικότητα της και πως αντιμετωπίζουμε το επικίνδυνο σχέδιο εβραιοποίησής της.

Ο Θεόφιλος ζητεί την αναγνώριση του Ισραήλ.

Οκτώ μέρες πριν από αυτή την αποκαλυπτική διάσταση της αλλαξοπατριαρχίας από τους εμπειρογνώμονες της Παλαιστινιακής Αρχής –δηλαδή στις 15.3.2006– είχε εκδικαστεί στο ανώτατο δικαστήριο του Ισραήλ, η προσφυγή του κ. Θεόφιλου,1 με βασικό αίτημα την άμεση αναγνώρισή του από την Ισραηλινή κυβέρνηση. Στο Δικαστήριο παρέστησαν αντιπρόσωποι και των τριών διαδίκων, δηλαδή Θεοφίλου, Ειρηναίου και της κυβέρνησης του Ισραήλ, ως παρεμβαινόντων λόγω άμεσου ενδιαφέροντος. Μετά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας, τον λόγο πήρε ο κ. Γιάρακ (δικηγόρος Θεόφιλου), ο οποίος, μεταξύ άλλων, ζήτησε την άμεση απόφαση για αναγνώριση του πελάτη του, διότι «πανοικουμενική σύνοδος», όπως ανέφερε, καταδίκασε2 τον Πατριάρχη Ειρηναίο και αναγνώρισε στη συνέχεια τον Θεόφιλο.

Ακολούθως, μίλησε ο νομικός σύμβουλος του Ισραήλ κ. Χέλμαν. Σε έντονο ύφος απέρριψε την επιχειρηματολογία του κ. Γιάρακ, λέγοντας πως το πρόβλημα είναι ότι η πλευρά Θεοφίλου δεν έλαβε υπόψη την έννομη τάξη του Ισραήλ ως προς την εκλογική διαδικασία Πατριάρχου, πολύ περισσότερο που για την αναγνώριση ενός Πατριάρχη χρειάζεται κυβερνητικό βεράτιο, που το έχει παραχωρήσει μόλις προ διετίας στον κ. Ειρηναίο και δεν έχει λόγους να το ανακαλέσει και με έμφαση δήλωσε ότι για το κράτος του Ισραήλ ο Ειρηναίος είναι ο Πατριάρχης του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων και ο κ. Θεόφιλος έχει αναγνωριστεί ως Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου.

Παρεμβαίνοντας, οι δικαστές της έδρας συνέστησαν να συγκληθεί διϋπουργική επιτροπή, αφού η κυβέρνηση, ως τηρητής του νόμου και της τάξεως, έχει άμεση ευθύνη για την επίλυση του Ιεροσολυμιτικού ζητήματος στο πρόσωπο του Ελληνορθόδοξου Πατριάρχου και εφόσον δεν λάβει συγκεκριμένα μέτρα, σύμφωνα με το νόμο, το δικαστήριο θα συνέλθει σε νέα δικάσιμο («Το Παρόν», 19.03.2006).

Ο Θεόφιλος ενώπιον της Διϋπουργικής Επιτροπής του Ισραήλ.

Στις 11.07.2006, παρουσία του νομικού συμβούλου του Πρωθυπουργού κ. Εχούντ Ολμέρτ, τριών υπουργών και εκπροσώπων από τα υπουργεία Εσωτερικών, Εξωτερικών3 και Δικαιοσύνης, ο πρόεδρος της επιτροπής (υπουργός) Ρόνι Μπαρόν, υποδέχεται τον κ. Θεόφιλο και τους δύο δικηγόρους του, οι οποίοι παρουσιάζουν την στάση τους για το ζήτημα του Ελληνορθοδόξου Πατριάρχου Ιεροσολύμων.

Σύμφωνα με τα πρακτικά, πρώτος πήρε τον λόγο ο κ. Γιάρακ (δικηγόρος Θεόφιλου), ο οποίος, μεταξύ άλλων, θα πει ότι «η ισραηλινή κυβέρνηση δεν πρέπει να γίνεται κριτής και πρέπει να εξετάσει το θέμα μόνο από την άποψη του να μην θίγονται τα συμφέροντά της». Στη συνέχεια, ο έτερος δικηγόρος κ. Ράμι Μούγκραμπι διευκρινίζει ότι «υπάρχουν τρεις αγοραπωλησίες ακινήτων που δεν μπορούν να ολοκληρωθούν εν απουσία της αναγνώρισης του κ. Θεόφιλου», ενώ αυτό που φαίνεται να υποστηρίζει, είναι βόμβα στα θεμέλια της αλλαξοπατριαρχίας. Ο αποπεμφθείς κ. Ειρηναίος δεν είχε κρατήσει τον λόγο του προς το Ισραήλ για αγοραπωλησίες ακινήτων (τις οποίες ωστόσο ανυπόστατα και ασύστολα κατηγορήθηκε ότι έκανε για να τον ρίξουν από τον πατριαρχικό θρόνο!). Απίστευτο;

Ο επόμενος ομιλητής ενώπιον της διϋπουργικής επιτροπής, είναι ο ίδιος ο κ. Θεόφιλος. Σύμφωνα πάντα με τα πρακτικά, επισημαίνει ότι η ιστορία του Πατριαρχείου συνδέεται με τη γη του Ισραήλ και το ίδιο το κράτος και επικρίνει τις διοικητικές ικανότητες του κ. Ειρηναίου, λέγοντας ότι «διαχειριζόταν με αποτυχία τις υποθέσεις του Πατριαρχείου και γι’ αυτό εκθρονίστηκε», αποδεχόμενος ουσιαστικά ότι η αποπομπή Ειρηναίου έγινε για... κτηματομεσιτικούς λόγους! Στη συνέχεια, ο πρόεδρος της επιτροπής ρωτά τον κ. Θεόφιλο εάν έχει αναλάβει οποιαδήποτε δέσμευση –εγγράφως ή προφορικά– έναντι της οργάνωσης «Χαμάς». Εκείνος το αρνείται. Στην επόμενη κρίσιμη ερώτηση του προέδρου της διϋπουργικής, η οποία διατυπώνεται με την απορία «ποιος νόμος ισχύει για το Πατριαρχείο» (διασαφήνιση καθόλου τυχαία, αφού έχει βαθύτατο πολιτικό υπόστρωμα, συνδεόμενο με μια από τις πιο σημαντικές πτυχές του Μεσανατολικού –την τύχη της Ιερουσαλήμ), ο κ. Θεόφιλος αποδέχεται πως λειτουργεί βάσει του Ισραηλινού Νόμου (τη στιγμή που ως υποψήφιος για τον πατριαρχικό θρόνο είχε δεσμευτεί να συμμορφωθεί με τον Ιορδανικό Νόμο του 19584).

Το «Παρόν της Κυριακής» (23.12.2007), με βάση τα όσα αποτυπώνονται στα πρακτικά της αρμόδιας υπουργικής ομάδας του Ισραήλ θα σχολιάσει. «Ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως από την τελευταία συνεδρίαση που έγινε στις 23.10.2007 είναι το σημείο της πρότασης που διατυπώνεται προς την κυβέρνηση για την αναγνώριση του κ. Θεόφιλου και στο οποίο ζητείται από την κυβέρνηση του Ισραήλ να διατυπωθεί ένα καινούργιο κείμενο εξηγήσεων για την απόφαση, το οποίο μάλιστα θα συνοδευθεί από ένα γράμμα στο οποίο θα παρουσιαστεί λεπτομερώς η στάση του κ. Θεόφιλου σχετικά με τις υποχρεώσεις/δεσμεύσεις που του αποδόθηκαν, που του επιβλήθηκαν θα λέγαμε εμείς. Είναι η πρόταση που μετέφερε στην κυβέρνηση του Ισραήλ ο υπουργός Ράφι Εϊτάν5 που είναι ο τελευταίος πρόεδρος της διϋπουργικής επιτροπής και δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά τα οποία θα πρέπει να απαντηθούν, είτε από την πλευρά της κυβέρνησης, είτε από την πλευρά του κ. Θεόφιλου Γιαννόπουλου».6

Ο συγκερασμός των συμφερόντων.

Έκτοτε (από το 2008 και μετά), μέλη παλαιστινιακών οργανώσεων θεωρούν ασύλληπτο ότι για να λάβει την επίσημη αναγνώριση της Ισραηλινής κυβέρνησης ως Πατριάρχης, είναι δεσμευμένος στο Ισραήλ και τους νόμους του Κράτους επί της Ιερουσαλήμ, ενώ ως επακόλουθο αυτής της εξέλιξης, αντιμετωπίζουν με καχυποψία και τη σιωπή της Ιορδανίας στην απόρριψη εκ μέρους του κ. Θεόφιλου του Ιορδανικού νόμου που διέπει τη λειτουργία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.7

Είναι δε τόσο μεγάλος ο σκεπτικισμός και η εξαπάτηση που αιωρείται πάνω από την αναγνώριση, που κυβερνητικοί αξιωματούχοι της Παλαιστινιακής Αρχής αυτοδιαψεύδουν τις προσδοκίες που είχαν οι ίδιοι καλλιεργήσει αρχικά (το 2005) και τώρα κάνουν λόγο για μία διαδικασία εκλογής, με απώτερο στόχο τον συγκερασμό συμφερόντων, μέσα από την ακίνητη περιουσία του Πατριαρχείου. Τροφή για έμμεσες σκέψεις και εικασίες διαπλοκής το χρυσοφόρο deal μεταξύ των Σιωνίτιδας Εκκλησίας και ενός εβραϊκού κατασκευαστικού ομίλου για την ανέγερση (και ουσιαστικά νομότυπη επέκταση) οικισμών σε έκταση ιδιοκτησίας του Πατριαρχείου. Κομβική παράμετρος της έρευνάς τους, οι ημερομηνίες γύρω από την συμφωνία. Από τη μία, η κοινοπραξία που έκλεισε τη σύμβαση με το Πατριαρχείο, η «Israeli New Talpiot», συστήθηκε νομικά στις 27 Απριλίου 2009, μόλις μία ημέρα πριν την υπογραφή της συμφωνίας παραχώρησης από τον κ. Θεόφιλο! Από την άλλη, η σύγκληση της Ιεράς Συνόδου (σύμφωνα και με την ανακοίνωση που εξέδωσε η Αρχιγραμματεία στις 23.10.2009), προκειμένου να επιλέξει επιχείρηση (όμιλος Σράγα Μπιράν) και να θεσπίσει προδιαγραφές για τα «ιερά» στρέμματα στην περιοχή Ταλπιότ της Δυτικής Ιερουσαλήμ (π.χ. «χώρος πρασίνου», σε «χώρος οικοδομήσιμος») πραγματοποιήθηκε στις 17.11.2008.

Δύο μέρες μόλις μετά, ο κ. Θεόφιλος είχε επαφή, στα ανάκτορα του Αμμάν, για περισσότερες από τέσσερις ώρες, με τον πρίγκιπα Γάζι Μπιν Μαχμούντ –εξάδελφος και ανώτατος σύμβουλος του βασιλιά Αμπντάλα– αρμόδιο για θέματα θρησκευμάτων (δες και «Καθημερινή», 20.11.2008). Ανακοινωθέν τότε από τη συνάντηση δεν υπήρξε. Ωστόσο, σε επίπεδο σημειολογίας, οι Παλαιστίνιοι επαναφέρουν τώρα στη μνήμη τους τις πληροφορίες των μήντια, ότι πίσω από την αιφνίδια άρση της αναγνώρισης του κ. Θεόφιλου από το Ιορδανικό υπουργικό συμβούλιο (Μάιος 2007), ήταν ο διακαής πόθος της βασιλικής οικογένειας της Ιορδανίας για την ανάπτυξη του βαπτίσματος –ένα εκκλησιαστικό «φιλέτο» στην ανατολική όχθη του Ιορδάνη ποταμού. Τί συζήτησαν λοιπόν για περισσότερες από τέσσερις ώρες τότε οι Θεόφιλος-Γάζι; Υπενθυμίζεται ότι ο πρίγκιπας είναι πρόεδρος της βασιλικής επιτροπής για το πρόγραμμα της τουριστικής αξιοποίησης του Ιορδάνη ποταμού και από εκείνους που βοήθησαν στην απομάκρυνση του κ. Ειρηναίου («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 20.05. 2007). Και κάτι επίσης ενδεικτικό, που αξίζει να σταθμίσει κανείς, δίπλα σε όσα ψάχνουν οι Παλαιστίνιοι. Όταν οι εφημερίδες «Έθνος» (14.09.2009) και «Παρόν της Κυριακής» (20.09. 2009) δημοσιοποίησαν στην Ελλάδα με ντοκουμέντα την σοβαρότατη πολιτική διάσταση του να ενοικιάζεις σε εβραϊκή εταιρεία για 99 χρόνια γη του Πατριαρχείου, ο κ. Θεόφιλος για να αντικρούσει την εικόνα του μπίζνεσμαν και πως ασκεί ποιμαντική αποστολή στους Αγίους Τόπους, επιστράτευσε την προσωπικότητα, ποιανού λέτε; Του πρίγκιπα Γάζι! Τον παρασημοφόρησε «υπέρ της ειρήνης, του διαλόγου και της συναδελφοσύνης», με το ανώτατο μετάλλιο του Παναγίου Τάφου στις 1.10. 2009 στην πόλη Φχες της Ιορδανίας.

Τι κι αν οι προηγούμενες επισκέψεις του κ. Θεόφιλου εκεί, όπως στην Μαδηβά, τον Φεβρουάριο του 2009, επιβεβαίωνε το αγεφύρωτο χάσμα και τις ανυπέρβλητες συνθήκες συνεννόησης που υπάρχουν στις σχέσεις του με το ποίμνιο;

Τι κι αν μετά την τιμητική διάκριση του πρίγκιπα Γάζι, 2000 άτομα διαδήλωσαν στο Αμμάν, τον Νοέμβριο του 2009, κατά του κ. Θεόφιλου, μεταξύ αυτών και ορθόδοξοι βουλευτές;

Τι κι αν στις αρχές Μαρτίου (2010) ο πρόεδρος της ορθόδοξης κοινότητας της Ιορδανίας (αριθμεί 200.000 μέλη) κ. Ραούφ Αμπού Τζάμπερ, μέσω του Αλ Τζαζίρα Νετ και υπό τον τίτλο: «Έλληνες παπάδες συνεργάζονται με την “δύναμη κατοχής”» έκανε συγκεκριμένες καταγγελίες για εκχωρήσεις εκκλησιαστικής γης σε Ισραηλινούς;

Τι κι αν τις επόμενες ημέρες του Ιουλίου επίκειται συλλαλητήριο Αράβων ορθοδόξων στην Ιορδανία;

Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία χωρίς να γνωρίζει ούτε το παρασκήνιο που οδήγησε στην απομάκρυνση του κ. Ειρηναίου, ούτε φυσικά πως εδραιώθηκε ο κ. Θεόφιλος.

Θα χρεωθεί άραγε η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ τις σοβαρές παρενέργειες της αλλαξοπατριαρχίας και όσα λάθη ξεκίνησαν επί εποχής Πέτρου Μολυβιάτη και συνεχίστηκαν επί Ντόρας Μπακογιάννη; Ο γράφων το θεωρεί αδιανόητο. Τη στιγμή που «το κράτος οικοδομείται εκ βάθρων» και η μάχη της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή έχει τα χαρακτηριστικά ενός «μαραθώνιου με ρυθμό κατοσταριού», όπως τονίζει στη Free Sunday (25.04.2010) ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, το να χυθεί άπλετο φως στη «μυστική διπλωματία» του «Ειρηναίος-γκέιτ» δεν είναι ρεβανσισμός.

Τα λάθη του παρελθόντος (με ή χωρίς εισαγωγικά), ασφαλώς είναι για να διορθώνονται. Και η επισήμανσή τους γίνεται για να μην επαναληφθούν. Γιατί αν είναι όλα νόμιμα καμωμένα στα Ιεροσόλυμα, τι θέση έχουν οι σιδεριές και οι κλειδαριές έξω από την πόρτα ενός «μοναχού»; Είναι ένοχος ο Πατριάρχης Ειρηναίος; Ας προσκομίσουν τα αποδεικτικά στοιχεία και ας τον οδηγήσουν στο δικαστήριο. Ας τον δικάσουν και ας τον καταδικάσουν. Τουλάχιστον στη φυλακή θα απολαμβάνει τα στοιχειώδη δικαιώματα των κρατουμένων (σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επισκεπτήριο και ίσως τη δυνατότητα επιτέλεσης των θρησκευτικών του καθηκόντων και δικαιωμάτων). Είναι απορίας άξιο πως ο Έλληνας πρέσβης στο Ισραήλ θεωρεί φυσιολογική μία βαρβαρότητα που θίγει την ανθρώπινη αξία και κατ’ επέκταση τον πολιτισμένο κόσμο. Το ανακόλουθο γεγονός με επίφαση τραγικότητας (ενώ σηκώνει γέλια), είναι η έκκληση του κ. Θεόφιλου προς τον Ισραηλινό πρόεδρο Σιμόν Πέρες, να αποδώσει χάρη στον πρώην υπουργό Σλόμο Μπεν Εζρί, ο οποίος φυλακίστηκε κατηγορούμενος για διαφθορά.

Ποιος ασχολείται όμως στην Ελλάδα με όλα αυτά; Εκκλησιαστικά ζούμε στη μονοκαλλιέργεια του Βατοπαιδίου κι εκεί δεν υπάρχει τίποτε άλλο.

Μόνον όταν τα μποφόρ της αλλαξοπατριαρχίας θα έχουν εξελιχθεί σε τσουνάμι χωρίς να το καταλάβουμε και το τίμημα θα είναι οδυνηρό και εθνικά επιζήμιο θα αναλογιστούμε την επιπόλαιη διαχείρισή της το 2005. Και ασφαλώς θα υπάρξουν άνθρωποι, οι οποίοι θα μνημονεύσουν το λεγόμενο ότι «οι ιεροί κανόνες οσάκις παραβιάζονται, εκδικούνται σκληρά». Αλλά θα είναι αργά...


Υποσημειώσεις

1 Ο κ. Θεόφιλος, με αφορμή την καθυστέρηση της αναγνώρισης της εκλογής του από το Ισραήλ, προσέφυγε στο ανώτατο δικαστήριο κατά της κυβέρνησης Σαρόν. Σχετικές πληροφορίες ανέφεραν ότι στις αρχές Οκτωβρίου 2005 ο κ. Θεόφιλος είχε στείλει δύο προσωπικές επιστολές προς τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν, ζητώντας να επισπεύσει την αναγνώρισή του, αποτρέποντας έτσι μία επανάληψη όσων είχαν γίνει στην εκλογή του Πατριάρχη Ειρηναίου, τον οποίο το ισραηλινό κράτος δεν είχε αναγνωρίσει για περίπου τρεισήμισυ χρόνια. Στην ανταπάντηση από το γραφείο του κ. Σαρόν τονιζόταν ρητά πως «η ισραηλινή κυβέρνηση δεν επιθυμεί να εμπλακεί στις εσωτερικές διαμάχες του Πατριαρχείου, όπου εξακολουθούν να υπάρχουν εσωτερικές φατρίες». Μάλιστα, στην επιστολή ο κ. Θεόφιλος αναγραφόταν ως «Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου», δηλαδή το αξίωμα που κατείχε πριν την εκλογή του, ενώ ως Πατριάρχης Ιεροσολύμων αναγραφόταν ο κ. Ειρηναίος («Ελεύθερος Τύπος» και «Ελευθεροτυπία», 29.10.2005).

2 Η Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη στο Φανάρι δεν συνεκλήθη ως δικαστήριο για να δικάσει τον κ. Ειρηναίο, όπως λέει σαφώς και η ανακοίνωση της Συνδιάσκεψης, αλλά να υποβάλλει παραίτηση ως θυσιαστική πράξη, κάτι που δεν δέχθηκε ο κ. Ειρηναίος, γιατί οι κατηγορίες εις βάρος του δεν τον αφορούσαν («Το Παρόν», 19.03.2006).

3 Κατά την ανασκόπηση των εξελίξεων που συνέβησαν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο και πριν παρουσιαστούν ο κ. Θεόφιλος και οι δύο δικηγόροι του ενώπιον της Επιτροπής των Υπουργών, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, ο κύριος Yaran Zeidman, κάνει γνωστό στην ομάδα που ασκούσε την επιτροπεία, ότι «η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος κ. Θεοδώρα Μπακογιάννη, τηλεφώνησε χθες στην υπουργό Εξωτερικών κυρία Tsipi Livni και της εξέφρασε την ελπίδα της ότι η Ισραηλινή κυβέρνηση θα αναγνωρίσει τον κ. Θεόφιλο» (από τα Πρακτικά της Συνεδρίας των Υπουργών).

4 Οκτώ δεσμεύσεις περιείχε η «κρυφή» συμφωνία που υπέγραψε ο κ. Θεόφιλος με την ιορδανική κυβέρνηση, λίγες εβδομάδες πριν από την εκλογή του στον πατριαρχικό θρόνο. Το επίσημο έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών της Ιορδανίας υπογράφηκε από τον κ. Θεόφιλο στις 18.07.2005, λίγες ημέρες προτού η ιορδανική κυβέρνηση καταρτίσει τον κατάλογο των υποψηφίων για τη θέση του κ. Ειρηναίου. Στο τρισέλιδο κείμενο που φέρει την επίσημη σφραγίδα του ιορδανικού υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Θεόφιλος υπογράφει με την τότε ιδιότητά του ως Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου («Τα Νέα», 15.05.2007).

5. Έγγραφο του Ράφι Εϊτάν (είχε διατελέσει και αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ) με τίτλο «Αρχές Συμφωνίας με το Ελληνικό Πατριαρχείο», παραδόθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2007 στους δικηγόρους του κ. Θεόφιλου και θέτει οκτώ όρους για τον πελάτη τους, ως προϋπόθεση για την αναγνώρισή του. Σύμφωνα με το έγγραφο, ανάμεσα σε άλλα, το Πατριαρχείο υποχρεώνεται «να παραχωρήσει στο Ισραήλ το δικαίωμα προτίμησης σε κάθε νέα πώληση ή μίσθωση γης». Δηλαδή κάθε φορά που το Πατριαρχείο θα προτίθεται να πουλήσει ακίνητο, πρέπει πρώτα να ρωτήσει το Ισραήλ. Την ύπαρξη του εγγράφου αποκάλυψε η ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 24-25.03.2007).

6. Σύμφωνα με τη βιογραφία του κ. Θεόφιλου Γιαννόπουλου στην έγκριτη ιστοσελίδα www.orthodoxwiki.org, συγγενεύει με τον ελληνικής καταγωγής κ. Τζορτζ Τένετ, ο οποίος διετέλεσε υποδιευθυντής της CIA από το 1995 μέχρι το 1997 και διευθυντής της ίδιας μυστικής υπηρεσίας από το 1997 μέχρι και το 2004. Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως είναι εξάδελφος (αγγλιστί cousin) του άλλοτε ισχυρού άνδρα της CIA.

7. Ενώπιον της Διϋπουργικής Επιτροπής της κυβέρνησης του Ισραήλ, ο κ. Θεόφιλος απέρριψε τον Ιορδανικό νόμο σε ό,τι αφορά το καθεστώς που διέπει τη λειτουργία του παλαίφατου Πατριαρχείου. Το αντιφατικό (και ο εμπαιγμός των ιθυνόντων) είναι πως ο κ. Ειρηναίος απομακρύνθηκε με «τον εν ισχύει Ιορδανικόν Νόμον του 1958, τον διέποντα τα του θρόνου των Ιεοροσολύμων» (δες επίσημο τριμηνιαίο περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τεύχος Απρίλιος-Ιούνιος 2005).

Από το blog ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
http://esfigmenou.blogspot.com/