Αρτέμης - Λυκόσχημος Αμνός (ραπ ιστορίες & ορθόδοξη κληρονομιά)

Στον Παντελή, τον Κύπριο

Έχουμε ήδη μιλήσει για τους ορθόδοξους ράπερς Jamster (Σεραφείμ) & Γιάννο Wu (Mastermind), που αξίζει να τους γνωρίσετε & ν' ακούσετε τα τραγούδια τους.
Το παρακάτω τραγούδι είναι το "Μαξ (Πάθη και Αρετές"). Βρίσκεται στο Solo Album "Λυκόσχημος Αμνός", του θρυλικού hip hop MC Αρτέμη από τους πρώην Terror X Crew (από τους πρώτες Έλληνες χιπ χόπερ). Αφηγείται την ιστορία του Μαξ, ενός νέου ναρκωμανή που ξαναβρήκε τον εαυτό του, όταν ανακάλυψε μέσα στη φυλακή το βιβλίο Πάθη και Αρετές του σύγχρονου αγίου Γέροντα Παΐσιου (ολόκληρο εδώ).



H ραπ είναι ίσως η πιο πολιτικοποιημένη σύγχρονη ελληνική μουσική. Φυσικά, χωράει τα πάντα και εννοείται πως δεν είναι μουσική της δικής μας παράδοσης. Είναι όμως μια μορφή έκφρασης της νέας γενιάς (στους δρόμους που έχει πάρει και με τις ποικίλες επιρροές που δέχεται) & ως τέτοια είναι αξιοπρόσεκτη.
Ο Αρτέμης εκφράζει τη δική του άποψη για τα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα στον τόπο μας. Σαφώς έχει πατριωτικό προσανατολισμό. Κάποιοι τον κατηγόρησαν ως εθνικιστή (με τη στροφή που έχει πάρει εσχάτως, όπως σ' αυτό το Αlbum). Δεν το κρίνω. Απλά, γνωρίστε τον, άσχετα αν συμφωνείτε ή όχι με την οπτική του. Ίσως έχει να σας πει κάτι - ίσως και όχι. Εξαρτάται κι από την ηλικία σου και τις γενικότερες προϋποθέσεις σου, μεγάλε.

"Πρελούδιον/Το Ξόδι Νο2"

Στίχοι - Ερμηνεία : Αρτέμης
Σύνθεση : Βάιος Χριστοδούλου, Λάμπρος Κριτσιμάς, Λεωνίδας Πετρόπουλος, Junior SP.
Ηχογράφηση - Μίξη - Mastering : Λάμπρος Κριτσιμάς

Ὁ Ἕλλην ἐσχάτως ἐναγκαλίστηκε τό μηδέν,
και ἀγαλλομένῳ ποδί ἔτρεξε δυτικά τῆς Ἐδέμ,
ἐξέπεσε ἀπό τό πνευματικό τοῦ ὑπερῶον, κι ἀπό ζῶον
θεούμενον καί λογικόν, κατέστη ἁπλῶς ζῶον!
Ἔπαθε μετανεωτερική ἐγκεφαλική μαλάκυνση,
ἔγιν' ὀπαδός μίας προόδου, πού ἰσοπέδωνε τήν παράδοση,
στή συβαριτική του νάρκωση, ζοῦσε ἐν πλήρῃ εὐτυχία,
νόημα ζωῆς τοῦ ἦταν ἡ αὐτοπραγμάτωση κι ἡ αὐτολατρεία.
Διέρρηξε ὁποιονδήποτε δεσμόν εἶχε μέ τό παρελθόν,
ἐπέλεξε νά ζεῖ βίον αὐτιστικόν, σ' ἕνα ἄχρονο παρόν,
δίχως καμμία μέριμνα γιά τό μέλλον, δίχως κανένα ὅραμα,
κατέληξε τυφλός τά τ'ὦτα, τόν τέ νοῦν, τά τ' ὄμματα!

...κι ὅλοι ζοῦσαν δίχως τήν παραμικρή ὑποψία,
ὥσπου τελικά ἡ ἀρρώστια μας ἔφαγε τό πόδι,
τώρα εἴν' ἀργά, πού ἀνακάλυψαν τήν συνομωσία,
τώρα εἴν' ἀργά, γιατί βρισκόμαστε στό ξόδι!
Φώναζα, ὅτι ἐρχόταν σκοτομήνιος νύχτα
καί μέ ἔλεγες τρελό, συνωμοσιολόγο καί φασίστα!
Τώρα πού 'ρθε γιά Τό Ξόδι ἡ δικαίωση, ἡ πικρή,
τώρα, τό νά θρηνεῖς πάνω ἀπ' τά μνήματα δέν ὠφελεῖ!

Και ἀναρωτιέσαι,
γιατί, στή χώρα πού γεννήθηκαν τά ὑψηλά ἰδανικά,
σήμερα ὅλοι τείνουνε χεῖρες γιά δανεικά; Ἐπειδή ἁπλά
ἀπό τή Δελφική Ἰδέα τοῦ Σικελιανοῦ καί τῆς Πάλμερ,
εἶχαν ὁδηγηθεῖ στήν ἰδέα τοῦ Cayenne καί τοῦ Hammer.
Λάτρευαν ξόανα, ζοῦσαν σέ μία εἰκονική πραγματικότητα,
γι' αὐτό καί σάστισαν τή μέρα πού προσγειώθηκαν ἀπότομα
ἀπό τήν ἐπίπλαστη εὐδαιμονία, μέσα στόν ὄλεθρο,
κι ἄν δεῖς, ἀκόμα δέν ἐννόησαν, ἀπό πού ἔλαβαν τόν κόλαφο!
Στούς σύγχρονους κονκισταδόρες εἶχαν ἐκχωρήσει τά πάντα,
μ' ἀντάλλαγμα ἕνα καθρεφτάκι καί μία γυαλιστερή χάντρα,
καί ἐνῶ εἶχαν θαμπωθεῖ, μία δράκα ἀπό ἐξωνημένους,
ὕφαινε σιωπηρῶς καί ὑπογείως τό σάβανο τοῦ Γένους!
Ἐλπίδα φυσικά δέν φαινότανε πουθενά στόν ὁρίζοντα,
ἀφοῦ μέ τή νεοταξική παιδεία πού παρεῖχε τό σύστημα,
παρήγοντο μόνο ἡττημένα μυαλά καί νέο-γενίτσαροι,
κοινῶς ἄτομα πού μισούσανε τήν ἴδια τους τήν ὕπαρξη!
Δέν ὑπῆρχε ἕνας καθηγητής, ὅπως ὁ Ἰωάννης Συκουτρής,
γιά νά διδάξει ἐκ νέου τόν «ἡρωικόν τρόπο ζωῆς».
Δι' ἑλληνισμόν σαλούς εἶχε ὁ τόπος ἀνάγκη, ὅπως ἐκεῖνον
στήν Ἀγέλαστο Πέτρα, τόν Παναγιώτη Φαρμάκη·
ὁ Ἐκσυγχρονισμός εἶχε εἰσαγάγει μεθόδους σύγχρονες
κι οἱ Ἕλληνες ἔτρωγαν τίς σάρκες τούς ὡς ἄλλοι Ἐρυσίχθονες.
Ἐξοστράκιζαν τίς φωνές, πού ἐπεσήμαιναν τόν κίνδυνο,
λόγῳ του ὅτι διατάρασσαν τόν ὕπνο τούς τόν νήδυμον!

Ὁ πτωχός, ὁ πτωχολέων!
Τό κλέος τῶν Νυμφαίων!
Ὁ τῶν πάντων ἐργάτης!
T' ὄνομα αὐτοῦ ἐστίν Ἰωάννης!
Τῆς Ῥωμηοσύνης ὁ ἥρως!
Ὁ μονομάχος τοῦ Σωτῆρος!
Τῆς δικαιοσύνης ἡ στάθμη!
Ὅραμα, πού ποτέ δέν ἐχάθη!
Τό σκεῦος, τό θεῖον!
Τό τῆς χάριτος δοχεῖον!
Ὁ βασιλεύς, ὁ τρισμάκαρ!
Ὁ συντρίψας τήν πλάνην τῆς Ἄγαρ!
Πένης κεκαθαρμένος!
Τό βασιλικόν γένος!
Νῦν, ὕμνος καί αἶνος,
ἐστίν ὁ Μαρμαρωμένος!

Ὁ σταυρωθεῖς ἐγήγερται, ὁ μεγάλαυχος πέπτωκεν,
ὁ καταπεσῶν καί συντριβεῖς ἀνώρθυται!

Φαεινότατος ἀστήρ!
Ὁ αὐτοκράτωρ Σωτήρ!
Τῶν κακοδόξων πρηστήρ!
Ὁ τῶν Ἑλλήνων Πατήρ!
Ὁ λέων, ὁ ἄλκιμος!
Ὁ γνωστός καί ὁ ἄγνωστος!
Ὁ βασιλεύς, ὁ Ἅγιος!
Ὁ Ἑξαδάκτυλος!
Ὁ τό ἦθος ἔχων σεμνόν!
Μέγα καύχημα τῶν πιστῶν!
Ὁ ἐνάρετος κι ὁ σοφός!
Ὁ νομιζόμενος νεκρός!
Ἄγγελος ἐν σχήματι ἀνθρώπου,
φανήσεται ἐπί τῆς Ἑπταλόφου!
Ὁ συντηρήσας Νόμους Κυρίου,
ἐγερθήσεται ἐξ ὕπνου πολυχρονίου!

Μακάριος ὅς ἄν ἐπιζήσῃ καί ἴδῃ τόν ἀνιστάμενον!