«Αλυπότερα!..»

«Τινές μεν
και δια φθόνον και έριν,
τινές δε και δι ευδοκίαν
τον Χριστόν κηρύσσουσιν!…»
«Φιλιππησίους»

Εντεταλμένοι κάποιοι «εις προκοπήν του Ευαγγελίου» μοιράζουν παντού συλλυπητήρια. Όλοι και όλα γι’ αυτούς έχουν της «προδοσίας» το γνώρισμα!…

«Μόνον και μόνοι» αυτοί ορθοτομούν τον της αληθείας λόγον. Μόνον και μόνοι αυτοί είναι δυνατοί να διαλέγονται τολμώντες «αφόβως τον λόγον λαλείν…» . Μόνον και μόνοι αυτοί θεωρούν ότι κατέχουν τας «κλεις» της βασιλείας του Θεού.

«Ως φωστήρες εν κόσμω» λαλούν λόγο δήθεν αφυπνιστικό με ισχυρή δόση απολυτότητας, χωρίς ν’ αφήνουν το παραμικρό περιθώριο στο Θεό… Σ’ αυτόν που είναι ο ενεργών εν υμίν». Σ’ αυτόν που έχει και «το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας…»

Παντού διαβλέπουν μαύρα σύννεφα… Παντού βλέπουν «βαρβάρους» προδοσίες και προδίδοντες.
Αυτοί μόνοι στήκουν και κρατούν της ορθο-δοξίας τα σκήπτρα. Οι διαλεγόμενοι «εξετράπησαν» περί την πίστην και αναμειγνύουν το «ανόθευτον» της πίστεως με τα νοθευμένα του κόσμου κατασκευάσματα !… Αυτό πιστεύουν!…

Ας γίνω πιο συγκεκριμένος, «ίνα μη κηρυγματολογώ εις αέρα». Ένας λόγος που δακτυλοδειχτεί δεν μπορεί να είναι ορθόδοξος λόγος. Ένας λόγος που ετικετάρει με βαριά επίθετα ενοχής ή φόβου, δεν μπορεί να είναι ορθόδοξος λόγος. Ένας λόγος γεμάτος διαίρεση, αναμεμειγμένος – με της «έριδας» το μικρόβιο, δεν μπορεί να είναι ορθόδοξος λόγος.

Ένας λόγος υποτιμητικός γι’ αυτούς που προκαθήμενοι εκκλησιών – «μαρτυρούν» της συνεχούς μαρτυρίας τον λόγο σε εδάφη βαμμένα με αίμα – κι αυτός ο λόγος ισοπεδωτικά προσπαθεί να τους μειώσει , δεν μπορεί να είναι ορθόδοξος λόγος.

Αυτοί που μόνον τουριστικά ή με πνεύμα θρησκευτικού τουρισμού έχουν πάει στα εδάφη της Ανατολής και δεν ένοιωσαν του μαρτυρίου τον πόνο, είναι σαν να μην πήγαν ποτέ.

Αντί να νοιώσουν αυτό που συντελείται εκεί σ’ αυτό που λέμε «εν γη αλλοτρία», σπεύδουν εκ του ασφαλούς να ρίξουν τον «λίθο» του υστερόβουλου λόγου τους, κατά των «κεφαλών» των κατά τόπους αγίων του Θεού εκκλησιών – και να τους χαρακτηρίσουν με τα πλέον σκληρά και όχι μόνον των επιθέτων.

Άνθρωποι με μισθούς – με θέσεις – με ανέσεις με υπό–τακτικούς – με μυημένους στο «χνώτο» της δικής τους ζηλωτικο – φανατικής και όχι μόνο υπέρ – ορθοδοξίας βάλουν κατά πάντων.

Παντού βλέπουν χρηματοδοτήσεις. Τελευταία αναφορά τους το διαθρησκειακό συνέδριο των Αθηνών.

Δεν βρήκαν τίποτε το καλό να πουν!…

Και δεν εκφράζουν μια άλλη θέαση – όραση του εν λόγω εγχειρήματος, αλλά με διθυραμβικό λόγο και στοχοποίηση ενοχοποίησαν όλους όσους βρέθηκαν σ’ ένα τραπέζι διαλόγου. Κι αυτό γιατί αυτοί πιστεύουν στον μονόλογο και όχι στο διάλογο ως γνωριμία και μόνο με ότι πράγματι εκ διαμέτρου μέτρου αντίθετο είναι με τον ιστορικό Ιησού και με τον Χριστό της σωτηρίας.

Χωρίς σκέψη «χωρίς αιδώ» αμέσως σπεύδουν να χτίσουν τείχη, έχοντας ίσως εκ προοιμίου μέσα τους, το του αποτειχισμού σύνδρομο.

Έτσι αποτειχιστικά σκέπτονται αποφασίζουν και ενεργούν και ο λόγος τους έτοιμος να «μαυρίση» ότι με πόνο και υπευθυνότητα μαρτυρίας γίνεται. Δεν περπάτησαν σε Αφρικάνικους δρόμους. Δεν κινδύνευσαν ποτέ.

Δεν βρέθηκαν λίγα λεπτά του χρόνου προς μιας βομβιστικής εκρήξεως όπως πριν λίγο διάστημα ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος στην μεγάλη πόλη της Αλεξάνδρειας, όπου μάρτυρες χριστιανοί έπεσαν για το Χριστό που αγαπούσαν.

Δεν ξέρουν του βομβιστικού «κρότου» τον παγερό θόρυβο!…

Ίσως ξέρουν μόνον τον «κρότο» του δικού τους μονόλογου λόγου.

Εκεί στην πόλη του Αλεξάνδρου ένας Πατριάρχης συμπάσχει πορευόμενος σε διάλογο αγάπης , με μια χριστιανική εκκλησία που είναι γεμάτη με μάρτυρες τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα…

Αν συνεχίσω, επικρέμαται επί της κεφαλής μου, ο τίτλος του «ενόχου» ενώπιον του Χριστού! Δυστυχώς οι αδελφοί του Χριστού διαφορετικά βλέπουν – ορώνται και τοποθετούνται.

Το του Παύλου «γέγονα τοις πάσι τα πάντα» το διαβλέπουν – μονόπλευρα γιατί αυτοί ίσως τοις πάσι «γεγόνασι πάντα ο εαυτός τους και οι οπαδοί τους»…

Ομιλούν εξ ονόματος του Θεού ως συνήγοροι Αυτού …

Ομιλούν εξ ονόματος λόγου Πατερικού και τις περισσότερες φορές διασπαστικά απομονωμένου… Ομιλούν εξ ονόματος του λαού, αλλά πάνω απ’ όλα ενός συνόλου οπαδών, που δεν θέλουν ποτέ να τους λυπήσουν, ή να τους χάσουν, γιατί τι θα γίνουν χωρίς οπαδούς!..

Σταματώ εκζητώντας «συγχώρεσι» παρά πάντων, καθώς και τις ευχές όσων θέλουν και νομίζω έχουν το δικαίωμα να σκέπτονται με τη «διαφορετικότητα» του λόγου που μπορεί να γίνεται διάλογος προς σωτηρίαν ή έστω γεφυροποιός προς ειρήνευσιν και κατάπαυσιν του πυρός, του μίσους, του φθόνου και της έριδος….

«Δεύτε και διαλεχθώμεν» λέγει Κύριος ο Θεός. Αυτός ας κατευθύνει κάθε εύλογο και αναγκαίο διάλογο, για να γίνει η ειρήνη του Θεού, του αεί ερχομένου Θεού – η επί γης ειρήνη πραγματικότητα, με λόγο ζωής και αληθείας εν αγάπη ακόμη και προς «θεούς» αλλοτρίους !…

Είθε αναγνωρίζοντας ότι εμείς δεν είμαστε όπως ΕΚΕΙΝΟΣ, «ο πάσης επέκεινα καθαρότητος» να αποδεχθούμε ότι ο διάλογος – δεν ισοπεδώνει κανένα, αλλά αναδεικνύει το επίπεδο των διαλεγομένων που αληθινά επιποθούν στη θέσι της βίας και της θρησκευτικής τρομοκρατίας, να βάλουν τις βάσεις της ειρηνικής συνύπαρξης ανθρώπων και λαών.

Αυτό γιορτάζουμε αυτές τις Άγιες Ημέρες, την ΕΙΡΗΝΗ και την ΑΓΑΠΗ ως προσδοκία του πάντοτε ερχομένου Χριστού !… Αυτού του Χριστού που έρχεται για να βάλει Ειρήνη στο κέντρο της καρδιάς του κόσμου, που όταν και όπου σπαράσσεται, Αυτόν αναζητά ως τον Μόνον της Ειρήνης Άρχοντα και Χορηγό!…

• ΕΤΙΚΕΤΕΣ
• ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ