"ΕΚΕΙΝΟΣ ..." ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΩΝΟΡΑΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ

"Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΡΑΜΜΕΝΗ  ΣΗΜΕΡΑ, ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΖΩΕΣ, ΟΜΟΙΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ  ΚΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΤΡΑΧΥΣ, ΑΛΛΟΤΕ ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΕΝΑΓΩΝΙΟΣ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ"




.                                                                                                                                                                      .

<<ΤΑ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΚΑΙΣΑΡΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΩ ΘΕΩ>>
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΑΣΑΝ ΑΓΡΙΕΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΓΡΟΘΙΕΣ ΟΡΘΩΜΕΝΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ ΠΑΛΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΦΟΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΑΝ: "ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΘΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΘΑ ΚΥΛΗΣΕΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΔΟΠΑΤΑΓΑΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΚΑΙ ΘΑ ΡΙΧΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑΠΑΝΩ ΜΑΣ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ...
ΜΑ ΟΣΟΙ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΟΡΘΙΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΧΕΡΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΜΑΤΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΡΟΥΧΑ, ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΡΗΜΑΓΜΕΝΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ, ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΛΕΕΙ: "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΦΟΡΟ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΑΣ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΖΗΤΑΝΕ, ΘΑ ΤΟ ΔΑΓΚΩΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΜΑΣ ΚΙ ΟΤΑΝ ΘΕΛΗΣΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΡΟΥΝΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ...
ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΔΙΑΤΑΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΟΛΩΝΩΝ ...
ΜΑ ΘΑ 'ΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΕΡΘΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΑΣ, ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΕΡΘΕΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ ΚΙ ΟΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΦΩΝΑΖΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΤΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ Θ' ΑΛΛΑΞΟΥΝ" ...
ΑΥΤΑ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΦΟΡΟ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ ...
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΜΕΙΝΕ ΣΚΕΦΤΙΚΟΣ ...
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΜΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΠΩΣ Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΗΤΑΝ ΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ΝΑ ΥΨΩΣΕΙ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΡΑ ΚΙ ΟΧΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ...
ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΣΗΜΑΙΝΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ, ΕΝΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΗΜΑΙΝΕ ΝΑ ΕΚΛΙΨΕΙ Η ΘΕΣΗ ...
ΣΗΜΑΙΝΕ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΝ ΕΝΑ ΧΙΤΩΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΚΙ Ο ΚΑΙΣΑΡΑΣ ΝΑ ΜΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΤΟΝ ΜΑΣΤΙΓΩΝΕΙ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΟΣ  ...
ΟΜΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΑΝ Μ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΑΝ:
"ΠΟΣΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΜΥΑΛΑ Ο ΚΑΙΣΑΡΑΣ;
ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ ΝΑ ΨΟΦΗΣΟΥΝ ΑΠ' ΤΟ ΚΡΥΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΛΤΟ ΤΟΥ;"
ΤΟΤΕ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΠΕ:
"ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ" ...
ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ:
"ΚΑΚΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΣΟΥ!" ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ...
ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΝΕ ΜΟΝΟΣ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ ΠΩΣ ΑΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΑΖΕ ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ν' ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΟΙ ...
ΠΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ, ΑΡΚΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΕΝΑΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΕΛΙΔΑ ...
"ΚΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ 'ΘΕΛΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ", ΓΡΑΦΕΙ Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ...
ΚΙ ΟΣΟΙ ΤΗ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΑΠΟΡΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΝΩ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΠΑΡΑΛΟΓΟ, ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ...
ΟΜΩΣ ΑΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΙ, ΘΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ, ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΦΥΣΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ ΤΟΥΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ...
ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΕΙ ΛΟΓΙΚΗ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΝΤΑΙ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΦΟΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΝ ΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ...
Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ, ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ...
Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΟ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ, Ο ΕΡΩΤΑΣ, Η ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ, Η ΟΥΡΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΚΑΙ Η ΟΥΡΑ ΤΟΥ ΠΑΓΩΝΙΟΥ, Η ΟΜΟΡΦΙΑ, Η ΠΟΙΗΣΗ, Η ΓΝΩΣΗ, ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ...
ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΠΩΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ...
ΚΑΙ Θ' ΑΠΟΔΩΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ ΤΟ ΦΟΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ... ΕΤΣΙ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΑΡΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ !!!
+++

Αναρτήθηκε από ANARGYROS στις 4/22/2016 01:10:00 μ.μ.

΄ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ΄΄

Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΥ ΘΕΟΥ ΕΚΦΡΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΟΥ ΔΑΚΡΥ !!!



ΟΤΑΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ, ΑΚΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΜΑΡΘΑ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΕΙ: 'ΚΥΡΙΕ ΗΔΗ ΟΖΕΙ΄ ΚΑΙ ΑΤΕΝΙΣΕ ΤΟΝ ΛΙΘΟ ΠΟΥ ΕΦΡΑΖΕ ΤΗΝ ΘΥΡΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΑΤΟΣ...

ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΚΥΛΗΣΕ ΤΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΑΚΡΥ ΣΤΗ ΣΥΝΤΟΜΗ ΖΩΗ ΤΟΥ...

ΗΤΑΝ Η ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΕΝΟΣ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΥ ΘΕΟΥ ΟΤΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΘΑ ΜΑΣΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ...

ΟΙ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΙ ΣΧΟΛΙΑΣΑΝ: 'ΙΔΕ ΠΩΣ ΕΦΙΛΕΙ ΑΥΤΟΝ' ΘΑΥΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΟΥ...

ΣΑΝ ΤΕΛΕΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝΙΩΣΕ ΤΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΑΝ ΘΕΟΣ ΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΜΟΙΡΑΙΑ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ...

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΑΦΟΥ ΑΝΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΑΝΑΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΝΕΚΡΗ ΣΑΡΚΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΔΩΣΕ 'ΘΕΙΑ' ΠΝΟΗ, ΑΝΑΣΤΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ 'ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ'...

ΤΟ ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΥΤΟ ΔΑΚΡΥ ΕΔΕΙΞΕ ΤΗ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΠΟΥ ΝΙΩΘΟΥΝ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΤΑΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΑ ΚΥΡΙΕΥΕΙ, ΟΤΑΝ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ, ΟΤΑΝ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΒΑΛΛΕΙ... 

ΔΑΚΡΥΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑΤΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΕΠΕΒΑΛΛΕ, ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΜΙΟΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ, ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ...

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΘΕΟΣ, ΕΝΩ ΜΕΣΑ ΗΤΑΝ Η ΣΑΠΙΛΑ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ....

ΗΡΘΕ ΔΗΛΑΔΗ Ο ΘΕΟΣ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΑΦΟΥ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...

Ο ΛΙΘΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΗΚΕ, ΜΑ ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ Η ΟΣΜΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΝΑ ΣΚΟΡΠΙΣΕΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΦΩΝΑΞΕ: 'ΛΑΖΑΡΕ ΔΕΥΡΟ ΕΞΩ'...

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗ...

ΣΥΝΤΟΜΑ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΘΑ ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ...

Ο 'ΠΟΡΤΙΕΡΗΣ' ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΟΙΞΕ ΔΙΑΠΛΑΤΑ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΣ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΕΙΧAN ΚΛΕΙΣΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ!...

Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕ...

ΜΕΤΕΒΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΟΠΟΥ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
(ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΑΜΨΑΚΟΥ)..

ΟΙ ΝΩΠΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΤΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ, ΗΤΑΝ ΤΑ ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΜΕΤΕΔΩΣΕ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΦΕΡΟΝΤΑΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑΣ ΠΟΥ ΓΥΜΝΟ ΑΠΟ 'ΑΞΙΕΣ' ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΧΕΙΜΑΡΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ...

ΕΧΑΣΕ ΚΑΙ ΧΑΝΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ Η 'ΑΘΕΪΑ' ΑΦΟΥ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΔΟΘΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΗ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ 'ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΥΣ ΛΑΖΑΡΟΥΣ' !!!        
+++
  

"ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ"

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ !!!

Όλοι γνωρίζουμε το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου, όμως πόσοι από εμάς γνωρίζουμε τι απέγινε ο Λάζαρος μετά από αυτό; Πώς έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, πού και πότε τελικά πέθανε; Ο Λάζαρος, ο επονομαζόμενος Δίκαιος και Τετραήμερος, ήταν αδελφός της Μάρθας και της Μαρία, με τις οποίες ζούσε στη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Στο σπίτι τους είχε φιλοξενηθεί επανειλημμένα ο Χριστός, όταν περνούσε από την περιοχή, με κατεύθυνση προς την Ιερουσαλήμ.

 

Όπως ήταν φυσικό, το θαύμα της εγέρσεως του Λαζάρου εξέγειρε τους Ιουδαίους και «εβουλεύσαντο οι αρχιερείς, ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν» (Ιω. ιβ΄ 9-11), καθότι ήταν το ζωντανό τεκμήριο του θαύματος. Ετσι ο Άγιος διωκόμενος από τους Ιουδαίους καταφεύγει στη νήσο Κύπρο, όπου τον συναντούν οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας και τον χειροτονούν πρώτον επίσκοπο Κιτίου.

Το αρχαίο Κίτιο, η πόλη του φιλοσόφου Ζήνωνος είχε τη μεγάλη τιμή να ευαγγελισθεί το λόγο της Αληθείας όχι από έναν απλό εργάτη του Ευαγγελίου αλλά από ένα προσωπικό φίλο του Κυρίου.

Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο επίσκοπο Κωνσταντίας της Κύπρου (367-403), ο δίκαιος Λάζαρος έζησε άλλα τριάντα χρόνια μετά την έγερσή του. «Εν παραδόσεσιν εύρομεν ότι τριάκοντα ετών ήταν τότε ο Λάζαρος ότε εγήγερται, μετά δε το αναστήναι αυτόν άλλα τριάκοντα έζησε, και ούτω πρός Κύριον εξεδήμησε κοιμηθείς».

Οι παραδόσεις τον θέλουν σκυθρωπό και αγέλαστο κατά την παρούσα ζωή, και αυτό οφειλόταν στα όσα είχε δει κατά την τετραήμερη παραμονή του στον Άδη. Οι ίδιες παραδόσεις αναφέρουν ότι δε γέλασε ποτέ στη ζωή του παρά μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο και σχολίασε αποφθεγματικά: «το ένα χώμα κλέβει το άλλο».

Άλλη παράδοση συνδέει τον Άγιο με την Αλυκή της Λάρνακος (σημερινή ονομασία του Κιτίου). Στη θέση της Αλυκής υπήρχε τον καιρό του Αγίου ένα μεγάλο αμπέλι. Διερχόμενος μια μέρα από εκεί ο Άγιος, δίψασε και ζήτησε λίγο σταφύλι από τη γυναίκα-ιδιοκτήτη του αμπελιού.Εκείνη αρνήθηκε και για να την τιμωρήσει, μετέτρεψε θαυματουργικά το τεράστιο αμπέλι σε αλυκή. Η παράδοση αυτή επιβεβαιώνεται από τους εργάτες που συλλέγουν το αλάτι. Ισχυρίζονται ότι σκάβοντας βρίσκουν ρίζες και κορμούς αμπελιού. Λέγεται μάλιστα, πως στο μέσο της αλυκής βρίσκεται πηγάδι με γλυκό νερό, γνωστό ως «πηγάδι της «ρκάς» δηλ. της γριάς. Ο Συναξαριστης της Κωνσταντινουπόλεως, σχετικά με αυτή την παράδοση, αναφέρει ότι τη λίμνη διεκδικούσαν δύο αδέλφια, οι οποίοι ήρθαν σε έντονη ρήξη για την κατοχή της. Ο Άγιος «διά προσευχής εξήρανε και εις άλατος φύσιν αυτήν επήξατο».

Στα «Πάτρια» του Αγίου Όρους γίνεται άμεση σύνδεση της Κύπρου και του Αγίου Λαζάρου με τη Θεοτόκο και τον Άθωνα. Η μητέρα του Κυρίου, συνοδευομένη από τόν Ευαγγελιστή Ιωάννη, ήλθε στο Κίτιο, συνάντησε τον Άγιο Λάζαρο, στον οποίο μάλιστα δώρησε ωμοφόριο και επιμάνικα, ενώ στη συνέχεια επισκέφθηκε τόν Άθω.

Σύμφωνα πάντα με τον Συναξαριστή της Κωνσταντινουπόλεως, ο Άγιος ετάφη σε μαρμάρινη λάρνακα η οποία έφερε την επιγραφή: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Η λάρνακα τοποθετήθηκε αργότερα σε έναν μικρό ναό.

Πέραν από την πληροφορία του αγίου Επιφανίου, σχετικά μέ τά τριάντα χρόνια της δεύτερης ζωής του Αγίου, η παλαιότερη, κατά τους ερευνητές, μαρτυρία για την παράδοση της παρουσίας του αγίου Λαζάρου στην Κύπρο αποδίδεται στον Άγιο Ιωάννη Ευβοίας, πρεσβύτερο και μοναχό του Πατριαρχείου Αντιοχείας (περι τό 744). Ο Άγιος σε ομιλία του «Εις τον τετραήμερον Λάζαρον» αναφέρει: «΄Εμοι γάρ είρηκεν γέρων τις περι του μακαρίου Λαζάρου πληροφορηθείς από γραφης τών αυτου υπομνημάτων, ότι εν Κύπρω τη νήσω επίσκοπος γενάμενος και τόν του μαρτυρίου στέφανον υπέρ Χριστου ανεδήσατο τόν δρόμον τελέσας και την πίστην τηρήσας και συν τώ Χριστώ αιωνίως αγάλλεται».

Όπως γίνεται φανερό, γύρω στα 744 στον χώρο της Αντιοχείας είναι γνωστή και διαδεδομένη η παράδοση για τον Άγιο Λάζαρο. Η πληροφορία για μαρτυρικό θάνατο του Αγίου είναι μοναδική και δεν συναντάται σε άλλους εκκλησιαστικούς συγγραφείς.

Η τριακονταετής παραμονή του αγίου Λαζάρου στον επισκοπικό θρόνο του Κιτίου είναι γνωστή και στον Άγιο Θεόδωρο το Στουδίτη (759-826), ο οποιος αναφέρει εις τας Κατηχήσεις του: «Λαζάρου του μακαριωτάτου εορτάζωμεν τα μνημόσυνα, μαλλον δέ τά εγέρσια, Λαζάρου εκείνου τά τριάκοντα έτη ζήσαντος, ώς ο λόγος, και επισκοπήσαντος μετά την ανάζησιν».

Η ανακομιδη και μετάθεση του ιερού λειψάνου του αγίου Λαζάρου από το Κίτιο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία τιμάται από την Εκκλησία τη 17ην Οκτωβρίου, έγινε κατά το έτος 899/900 μετά από εντολή του αυτοκράτορος Λέοντος Στ΄ του Σοφού.

Η μετάθεση του λειψάνου περιγράφεται λεπτομερώς σε δύο πανηγυρικούς λόγους που εκφώνησε μπροστά στο ιερό λείψανο παρουσία του αυτοκράτορος ο μαθητής του Μεγάλου Φωτίου, μητροπολίτης Καισαρείας Αρέθας (850-μετά το 932). Στον πρώτο Λόγο, ο λόγιος κληρικός εκθειάζει το γεγονός της αφίξεως του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, ενώ στο δεύτερο περιγράφει διεξοδικά την πομπή που σχηματίσθηκε, με τη συμμετοχή του αυτοκράτορα, για τη μεταφορά του λειψάνου από τη Χρυσούπολη στην Αγία Σοφία. Ο Λέων Στ΄, ως αντάλλαγμα της μεταφοράς του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, απέστειλε χρήματα και τεχνίτες στην Κύπρο, όπου έκτισαν το μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου, ο οποίος διατηρείται ως σήμερα στη Λάρνακα. Εκτός τούτου οικοδόμησε μονή στην Κωνσταντινούπολη επ’ ονόματι του δικαίου Λαζάρου, όπου εναπόθεσε το ιερό λείψανο. Στην ίδια μονή μεταφέρθηκε αργότερα από την ΄Εφεσο και το λείψανο της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής. Κατά τη βυζαντινή εποχή διατηρήθηκε το έθος να εκκλησιάζεται στη μονή κατά το Σάββατο του Λαζάρου, ο ίδιος ο αυτοκράτορας.

Το ιερό λείψανο του Αγίου πρέπει να μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με την παλαιά λάρνακα. Τούτο συμπεραίνεται από το ότι η μαρμάρινη λάρνακα, που εναπόκειται σήμερα κάτω από την αγία Τράπεζα του ομωνύμου ναού στη Λάρνακα, φέρει επιγραφή, σε μεγαλογράμματη γραφή, «ΦΙΛΙΟΥ» (ονομαστική: Φίλιος), ενώ η παλαιά «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Στη σημερινή λάρνακα ανευρέθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1972 τμήμα του ιερού λειψάνου του δικαίου Λαζάρου μέσα σέ ξύλινη θήκη.

Το γεγονός αυτό υποδεικνύει ότι οι Κιτιείς δεν πρέπει να είχαν παραδώσει ολόκληρο το λείψανο στον αυτοκράτορα αλλά το μεγαλύτερο μέρος του. Εξάλλου και ο Αρέθας στους Λόγους του δέν αναφέρεται σε άφθαρτο σκήνωμα αλλά σε «οστά » και «κόνιν». Εκτός αυτού ρωσική πηγή στη βιβλιοθήκη της Οξφόρδης αναφέρει ότι ένας Ρώσος μοναχός από το Μοναστήρι του Πσκώβ, που επισκέφθηκε κατά το 16ο αιώνα την πόλη της Λάρνακας, προσκύνησε τα οστά του αγίου Λαζάρου και πήρε μαζί του μικρό τεμάχιο από αυτά. Το τεμάχιο διαφυλάσσεται ως σήμερα στο παρεκκλήσιο του αγίου Λαζάρου, στη μονή Πσκώβ. Η δυνατότητα την οποία είχε ο Ρώσος μοναχός να προσκυνήσει τον Άγιο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η λάρνακα με τα εναπομείναντα λείψανα ήταν θεατή στους προσκυνητές τουλάχιστον ως το 16ο αιώνα. Αργότερα σε χρόνο που δεν προσδιορίζεται, οι Κιτιείς τα έκρυψαν κάτω από την αγία Τράπεζα όπου παρέμεινε μέχρι την ανεύρεσή της κατά το έτος 1972.

Απόσπασμα ομιλίας του Aρχιμανδρίτη Λαζάρου του Βατοπεδινού 

http://www.pronews.gr

+++

Αναρτήθηκε από ANARGYROS στις 4/2

Γόρτυνος Ιερεμίας: «ΤΗΝ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΓΙΑ ΚΟΣΜΙΚΟ ΜΕΣΣΙΑ ΤΗΝ ΕΦΗΡΜΟΣΑΝ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ»

1. Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, στήν ἐκκλησαστική μας γλῶσσα λέγεται «Κυριακή τῶν Βαΐων». Ἑορτάζουμε τήν θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ...

1. Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, στήν ἐκκλησαστική μας γλῶσσα λέγεται «Κυριακή τῶν Βαΐων». Ἑορτάζουμε τήν θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα. Εἶναι μία Δεσποτική ἑορτή αὐτή. Γι᾽ αὐτό καί δέν λέγεται, ὅπως οἱ προηγούμενες Κυριακές, ὡς «Κυριακή τῶν Νηστειῶν», οὔτε τελεῖται σήμερα ἡ Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀλλά ἡ συνήθισμένη συντομότερη Λειτουργία τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου. Καί στήν νηστεία γίνεται διάλειμμα, γιατί ἄλλο νόημα ἔχει ἡ νηστεία τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί ἄλλο νόημα ἔχει ἡ νηστεία τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἡ νηστεία γίνεται γιά τά ἁμαρτήματά μας. Τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα ὅμως ἡ νηστεία γίνεται ὡς μία συμμετοχή στό Πάθος τοῦ Χριστοῦ μας. Γι᾽ αὐτό εἶναι καί πιό αὐστηρή. Ἔτσι, γιά τήν ἐναλλαγή αὐτή τοῦ νοήματος τῶν νηστειῶν, γίνεται τήν Κυριακή τῶν Βαΐων ἕνα διάλειμμα καί καταλύεται τό ψάρι, ἀφοῦ μάλιστα τελείωσε καί ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, προχθές τήν Παρασκευή τοῦ Λαζάρου μέ τόν ὕμνο, «τήν ψυχοφελῆ
πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν». Ἔχουμε καί προφορική παράδοση γι᾽ αὐτό πού σᾶς λέγω. Τέτοια ἡμέρα, χριστιανοί μου, Κυριακή τῶν Βαΐων, τό πρῶτο ἔτος τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ ´21, εἶπε ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε´, ὁ Δημητσανίτης, στήν τράπεζα τοῦ φαγητοῦ τό μεσημέρι: «Σήμερα τρῶμε ψάρια, τήν ἄλλη Κυριακή θά μᾶς φᾶνε τά ψάρια»! Πραγματικά, τήν ἄλλη Κυριακή, Κυριακή τοῦ Πάσχα, κρέμασαν τόν Δημητσανίτη Πατριάρχη καί τόν ἔρριψαν ἔπειτα στήν θάλασσα, γιά νά τόν φᾶνε τά ψάρια. Ἀλλά τόν σεβάστηκαν τά ψάρια καί δέν τόν ἔφαγαν καί φανερώθηκε θαυματουργικά τό λείψανό του. Ἦταν ἡ 10η Ἀπριλίου τό Πάσχα ἐκεῖνο, ἡμέρα τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου τοῦ ἐθνομάρτυρος Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε´, τοῦ δικοῦ μας, τοῦ Δημητσανίτου.
Τά εὐλογημένα ὅμως Μοναστήρια μας, ἀκολουθοῦν τό αὐστηρό Τυπικό καί δέν καταλύουν τό ψάρι τήν Κυριακή τῶν Βαΐων. Παρακαλοῦμε τούς ὁσιωτάτους Μοναχούς καί τίς ὁσιώτατες Μοναχές νά μήν ἀλλάξουν τό Τυπικό τους αὐτό, γιατί ἐκπροσωπεῖ μία ἄλλη πατερική παράδοση, πού δέν θέλουμε νά χαθεῖ, ἀφοῦ μάλιστα τήν ὑπερμαχεῖ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, πού εἶναι ἡ συνισταμένη ὅλων τῶν ἁγίων Πατέρων. Καί τίς δύο παραδόσεις, καί τήν κατάλυση τοῦ ψαριοῦ τήν Κυριακή τῶν Βαΐων, ἀλλά καί τήν νηστεία μέ λαδερό μόνο τήν ἡμέρα αὐτή, τίς ἐκφράζει ὁ εὐσεβής λαός μας μέ αὐτό τόν λαϊκό του στίχο: «Μακάριος ὅποιος φάει ψάρι τῶν Βαΐων (γιατί τό κάνει ἀπό τιμή στήν Δεσποτική ἑορτή)· ἀλλά τρισμακάριος ὅποιος δέν φάει»! Οἱ Μοναχοί καί οἱ Μοναχές μας καί γιά ἄλλα πολλά, ἀλλά καί γιά τήν νηστεία τοῦ ψαριοῦ τήν Κυριακή τῶν Βαΐων, εἶναι πραγματικά τρισμακάριοι!
2. Ἀλλά θά σᾶς πῶ τώρα, χριστιανοί μου, ἕνα περίεργο σχετικά μέ τήν σημερινή ἑορτή. Τήν ἡμέρα πού εἰσῆλθε ὁ Χριστός στά Ἱεροσόλυμα, ὅπως μᾶς εἶπε σήμερα τό ἱερό Εὐαγγέλιο, τόν ὑποδέχθηκε πολύς κόσμος. Καί ὅλοι αὐτοί πῆραν κλαδιά ἀπό φοίνικες καί βγῆκαν νά τόν προϋπαντήσουν φωνάζοντας καί λέγοντας: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»! Ἀκόμη ἔστρωναν καί τά ροῦχα τους νά τά πατήσει ὁ Χριστός! Αὐτός ὁ λαός ὅμως, μετα ἀπό 4-5 μέρες, θά ἀλλάξει στάση ἀπέναντι τοῦ Χριστοῦ καί δέν θά φωνάζει πιά τό «Ὡσαννά», ἀλλά θά λέει «σταυρωθήτω». Γιατί αὐτή ἡ ἀλλαγή τους; Νομίζω σᾶς τό ἐξήγησα καί ἄλλη φορά αὐτό. Αὐτό, χριστιανοί μου, συνέβηκε γιατί ὁ λαός εἶχε λανθασμένη ἔννοια γιά τόν Μεσσία Χριστό. Τόν περίμενε σάν ἕνα κοσμικό ἄρχοντα μέ κρατική δύναμη καί ἐξουσία, πού θά ἐξεγείρει τόν Ἰουδαϊκό λαό σέ ἐπανάσταση κατά τῶν Ρωμαίων, γιά νά ξαναβρεῖ τήν ἐλευθερία του καί γιά νά ἱδρύσει πάλι τό ἔνδοξο κράτος τοῦ Δαυΐδ. Ἀλλά, ὄχι, δέν ἧταν αὐτό τό ἔργο τοῦ Μεσσία. Ὁ Μεσσίας Χριστός ἦλθε νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιό Του καί νά προσ¬φέρει τόν ἑαυτό Του θυσία στόν Γολγοθᾶ γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Καί ἔτσι, λοιπόν, οἱ Ἰουδαῖοι, ἀφοῦ εἶδαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς δέ ἀνταποκρίνεται στίς προσδοκίες τοῦ δικοῦ τους κοσμικοῦ Μεσσία, τόν ἐγκατέλειψαν καί τόν σκότωσαν (τόν ἐσταύρωσαν).
3. Τήν πλάνη αὐτή τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ γιά κοσμικό Μεσσία τήν ἔχουν οἱ παπικοί. Πραματικά, χριστιανοί μου, ὁ Πάπας μέ τό «πρωτεῖο» ἐξουσίας του, γιά τό ὁποῖο σᾶς μίλησα στό προηγούμενο κήρυγμά μου, παρουσιάζει τόν ἑαυτό του σάν ἀπολυταρχικό ἄρχοντα, πού ἀσκεῖ πολιτική δύναμη, τήν ὁποία μάλιστα θέλει νά ἱεροποιήσει. Ὁ παπισμός γιά τήν ἐπιτυχία τῶν προγραμμάτων του ἐχρησιμοποίησε τήν βία, τήν τρομοκρατία καί τόν προσηλυτισμό. Ἐπεχείρησε νά ὑποτάξει τήν Ἀνατολή μέ τήν βία, μέ τίς διαβόητες σταυροφορίες, μέ τίς ὀποῖες, ἐν ὀνόματι τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, οἱ σταυροφόροι διέπραξαν τά μεγαλύτερα ἐγκλήματα κατά τοῦ ἔθνους μας, πού ψυχορραγοῦσε ἀπό τίς ἐπιδρομές τῶν Τούρκων. Καί ὅλα αὐτά τά ἔκανε ὁ παπισμός γιά τό «πρωτεῖο», μέ τό ὁποῖο θέλει νά ὑποτάξει στό «ἐγώ» του ὅλες τίς Ἐκκλησίες!…
4. Ἀλλά, σᾶς ὑποσχέθηκα, ἀδελφοί, ὅτι θά σᾶς μιλήσω σέ κάποιο κήρυγμά μου, γιατί τό «πρωτεῖο» τῶν παπικῶν εἶναι λάθος καί πλάνη. Θά τό κάνω αὐτό τώρα μέ πολύ σύντομο λόγο, ἀναφέροντας μία μόνο ἀπόδειξη ἀπό τήν πίστη μας. Ὁ Θεός μας, ἀγαπητοί μου, λέγεται «Ἁγία Τριάδα»: Πιστεύουμε τρία Πρόσωπα, τόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί τά τρία αὐτά Πρόσωπα εἶναι ἰσότιμα. Τρία Πρόσωπα, ἀλλά μία θεία οὐσία. Ἔτσι ἔχουμε Τριάδα στήν Μονάδα καί Μονάδα στήν Τριάδα. Τά τρία Πρόσωπα ἔχουν κοινωνία ἀγάπης μεταξύ τους καί «περιχωροῦν» τό ἕνα τό ἄλλο. Ὁ Πατέρας μέσα στόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα στόν Πατέρα καί τόν Υἱό κ.λπ. Αὑτό σημαίνει «περιχώρηση». Στήν Ἁγία Τριάδα ὅμως ὁ Πατέρας εἶναι «πρῶτος» ἔναντι τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι «πρῶτος» ὄχι κατά τήν δύναμη ἤ τήν ἐξουσία, ἀλλά μόνο κατά τήν αἰτία, γιατί ἀπό τόν Πατέρα γεννᾶται ὁ Υἱός καί ἀπό τόν Πατέρα πάλι ἐκπορεύεται τό Ἅγιο Πνεῦμα. Τήν «ὑποταγή» τοῦ ἑνός προσώπου στό ἄλλο τήν ἀπέρριψε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς αἵρεση.
Ἡ πίστη μας αὐτή στήν Ἁγία Τριάδα, ἡ «Τριαδολογία», ὅπως λέγεται, ρυθμίζει καί τήν «᾽Εκκλησιολογία», τήν ζωή μας, δηλαδή, μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὅλοι μας στήν Ἐκκλησία εἴμαστε ἰσότιμοι καί ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ καί μεταξύ μας. Στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει – δέν πρέπει νά ὑπάρχει – ὑποταγή μερικῶν μελῶν σέ ἄλλα, ἀλλά πρέπει νά ὑπάρχει κοινωνία καί περιχώρηση μεταξύ μας, μέ ἔργα ἀγάπης, γιατί ἔχουμε τήν ἴδια πίστη. Καί ὅσοι ἔχουμε ἐκκλησιαστικά ἀξιώματα, ὅσοι, δηλαδή, εἴμαστε ἱερεῖς ἤ ἐπίσκοποι, πρέπει νά γνωρίζουμε καλά ὅτι τά ἀξιώματά μας στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι κυριαρχικά καί ὑπεροπτικά, ἀλλά διακονικά καί ὑπηρετικά γιά τήν σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας χριστιανῶν.
Ὁ Πάπας μέ τό «πρωτεῖο», μέ τό ὁποῖο θέλει νά κυριαρχεῖ καί νά ἐξουσιάζει ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν, φέρνει ἄνω-κάτω αὐτή τήν ὡραία ἐκκλησιολογία τῶν Ὀρθοδόξων, πού φτιάχνει μία τέλεια κοινωνία, βασιζόμενη στήν ἀγαπητική σχέση τῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Θεοῦ μας.
Τό «πρωτεῖο» λοιπόν τῶν Καθολικῶν προσβάλλει τήν ὀρθόδοξη Τριαδολογία καί Ἐκκλησιολογία καί κατασκευάζει μία στυγνή δικτατορία, στήν ὁποία κυβερνᾶ ὁ ρωμαῖος Ποντίφηκας, ὁ Πάπας.
Οἱ παπικοί, χριστιανοί μου, ἐζήτησαν καί ἐφήρμοσαν στόν ἑαυτό τους τόν Μεσσία πού ζητοῦσαν οἱ Ἰουδαῖοι στά Ἱεροσόλυμα τήν ἡμέρα τῶν Βαΐων, ὅπως μᾶς εἶπε ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Ἕνα Μεσσία στρατιωτικό καί κοσμικό ἐξουσιαστή μέ κράτος καί ὀπλισμό. Ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι δεχόμαστε τόν πάσχοντα Μεσσία, ἀλλά Θεό ἀληθινό καί διά τοῦτο Λυτρωτήν, δυνάμενο νά μᾶς σώζει ἀπό τίς ἁμαρτίες μας. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ!
Μέ πολλές εὐχές,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/

"ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ"

ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ

Οἱ ἐχθροί μας δαίμονες δὲν κοιμοῦνται καὶ ἐργάζονται ἀκατάπαυστα νὰ μᾶς ρίξουν στὶς ἁμαρτίες καὶ ἐξαιτίας αὐτῶν καὶ τῶν παθῶν μας στὰ βάθη τῆς κόλασης. Μὲ ἄλλο τρόπο δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουμε παρὰ μόνο μὲ τὴν προσευχή. Ἡ ἀνάγνωση πνευματικῶν βιβλίων εἶναι καλὴ καὶ ὠφέλιμη ἡ ἀνάγνωση ἢ παρακολούθηση τῶν ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας μᾶς βοηθοῦν ὅσους ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ τὰ κάνουν.

Γιὰ τοὺς πολλοὺς 
ὅμως 
ἕνας τρόπος ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσει τοὺς ἄλλους τρόπους προσευχῆς εἶναι μὲ τὸ κομποσχοίνι. Σὲ κάθε κόμπο ἐπικαλεῖσαι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ λέγοντας τὴ σύντομη εὐχὴ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με» ἢ ἁπλῶς « Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Θὰ ἀρχίσεις μὲ τὸ: Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν. Δόξα σοι ὁ Θεός, Βασιλεῦ οὐράνιε, Τρισάγιον, Παναγία Τριάς, Πάτερ ἡμῶν. Τὸν Ν´ ψαλμόν. Μιὰ σύντομη αὐτοσχέδια προσευχὴ μία φορὰ τὴν ἡμέρα μὲ σύντομη δοξολογία, εὐχαριστία, ἐξομολόγηση, αἴτηση ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν σου, ἐνισχύσεώς σου καὶ τῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν σου στὸν ἀγώνα τὸν καλό, καὶ προσευχὴ μὲ κομποσχοίνι ὅπως παρακάτω:

Α. Ὁ Ἑσπερινός με κομποσχοίνι ἢ μὲ τὸ ρολόι χωρὶς κομποσχοίνι (κομποσχοίνι τῶν 300 κόμπων = τριακοσάρι, κομποσχοίνι τῶν 100 κόμπων = ἑκαστοστάρι).

Τρία τριακοσάρια τοῦ Χριστοῦ ἢ 15 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα τριακοσάρικο τῆς Παναγίας ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ Ἁγίου της ἡμέρας ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ Ἁγίου της Ἐνορίας ἢ 2 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ Ἁγίου της ἑβδομάδος ἢ 2 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Β. Τὸ Ἀπόδειπνον, τὸ ἴδιο ὡς ὁ Ἑσπερινός με ἐπιπλέον 2 τρακοσάρικα τῆς Παναγίας ἢ 10 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Γ. Μεσονυκτικόν, τέσσερα τρακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ σὲ 15 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι καὶ ἕνα τρακοσάρι τῆς Παναγίας ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Δ. Ὄρθρος, ἐννέα τριακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ ἢ μία ὥρα μὲ τὸ ρολόι, τρία τρακοσάρικα τῆς Παναγίας ἢ 15 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι. Ἀπὸ ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ ἁγίου της ἡμέρας, τῆς ἐνορίας καὶ τῆς ἑβδομάδος ὡς στὸν ἑσπερινό, ἢ ἀπὸ δυὸ λεπτά, καὶ ἐπιπλέον ἕνα τρακοσάρι τῶν Ἁγίων Πάντων ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ε. Θεία Μετάληψις, τέσσερα τριακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ ἢ 15 λεπτά. Ἕνα τρακοσάρικο τῆς Παναγίας ἢ 5 λεπτά.

Στ. Παράκλησις στὸν Χριστό, τὴν Παναγία ἢ σὲ Ἅγιο. Δυὸ τρακοσάρικα ἢ δέκα λεπτά.

Ζ. Ὧραι 1η, 3η, 6η καὶ 9η, ἕξι τριακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ ἢ ½ ὥρα, δυὸ τρακοσάρικα τῆς Παναγίας ἢ 10 λεπτά.

Ἂν ἔχεις πολλὴ ἐλεύθερη ὥρα ταξιδεύοντας στὸ λεωφορεῖο, ἢ ὁπουδήποτε βρίσκεσαι, ἀντὶ νὰ πιάσεις κουβέντα μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο, κοίταξε τὸ ρολόι σου, κλείσου στὸν ἑαυτό σου καὶ λέγε τὴν εὐχὴ ὅπως εἴπαμε πιὸ πάνω.

Μὲ τὴν συνήθεια, τὴν ἀσταμάτητη προσοχὴ καὶ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ γίνεσαι δύσκολος στόχος τοῦ πονηροῦ. Μαζί με αὐτά, ἡ καλλιέργεια τῆς ἀγάπης, τῆς εὐσπλαχνίας, τῆς πίστης, τῆς συμπόνοιας, τῆς κατάνυξης, τῆς αὐτοκατηγορίας, τῆς ἐλπίδας στὸν Θεό, τῆς τακτικῆς ἐξομολόγησης καὶ Θείας Κοινωνίας, ἀποκτᾶς ἕνα γερὸ ὁπλοστάσιο καὶ καθιστᾶς τὸν ἑαυτό σου θωρακισμένο μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ σχεδὸν ἀπρόσβλητον ἀπὸ τὰ θανατηφόρα βέλη τοῦ διαβόλου. Ὁ Κύριος εἶπε: «Ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Γι᾿ αὐτὸ γνωρίζοντας τὴν ἀσθένειά σου ταπεινώσου, καὶ ἔχε εἰς τὸν Θεὸ τὴν ἐλπίδα σου ἵνα μὴ καταισχυνθῇς καὶ δόξαζε κατὰ πάντα τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

Στὰ κομποσχοίνια:

• Τοῦ Χριστοῦ λέμε: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με.
• Τῆς Παναγίας λέμε: Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσόν με.
• Τοῦ Ἁγίου της ἡμέρας: Ἅγιε… πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ.
• Τοῦ Ἁγίου της ἐνορίας: Ἅγιε… πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ.
• Τοῦ Ἁγίου της ἑβδομάδος: Ἅγιε… πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ.
  • Δευτέρα: Ἅγιοι Ἀρχάγγελοι, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἐμοῦ.
  • Τρίτη: Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ.
  • Τετάρτη καὶ Παρασκευή: Σταυρὲ τοῦ Χριστοῦ, σῶσόν με τὴ δυνάμει σου.
  • Πέμπτη: Ἅγιοι Ἀπόστολοι, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἐμοῦ καί, Ἅγιε Νικόλαε, πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ.
  • Σάββατο: Ἅγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἐμοῦ.
  • Κυριακή: Παναγία Τριὰς (ὁ Θεός), ἐλέησόν με.
• Γιὰ τὸν Ἄγγελο Φύλακα: Ἅγιε Ἄγγελέ μου, φύλαξέ με.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης δίδαξε τὴν ἐργασία τῆς Νοερᾶς προσευχῆς ὄχι μόνο στοὺς Μοναχοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ ξεκινώντας ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος πῆγε διδάσκοντας τὴ Νοερὰ προσευχὴ μέχρι τὴ Βλαχία, δηλαδὴ τὴ σημερινὴ Ρουμανία.

Ἐπίσης ὁ λαμπρός της Θεσσαλονίκης φωστήρας ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὄχι μόνο σε πολλὲς ὁμιλίες του παρακινοῦσε ὅλους τοὺς χριστιανοὺς νὰ προσεύχονται νοερὰ καὶ μὲ τὴν καρδιά τους, ἀλλὰ καὶ λόγον ὁλόκληρον ἔστειλε στοὺς Ἰωάννην καὶ Θεόδωρον τοὺς φιλοσόφους, ποὺ βρίσκονταν στὸν κόσμο, στὸν ὁποῖο λόγο ἀποκάλυψε σ᾿ αὐτοὺς ὅλα τὰ μυστήρια τῆς Νοερᾶς προσευχῆς.

Ὁ Ἅγιος Διάδοχος λέει ὅτι ὁ σατανᾶς δὲ θέλει ποτὲ νὰ μάθουν οἱ Χριστιανοὶ καὶ νὰ πιστεύουν ὅτι αὐτὸς βρίσκεται στὴν καρδιὰ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ τοὺς πολεμάει, ἀλλὰ θέλει νὰ νομίζουν ὅτι τοὺς πολεμάει ἐξωτερικά. Κατόπιν τούτου οἱ περισσότεροι Χριστιανοὶ καὶ ἰδιαίτερα οἱ λογιώτατοι πολλὲς φορὲς πιστεύουν ὅτι οἱ λογισμοὶ ἔρχονται σ᾿ αὐτοὺς ὄχι ἐσωτερικά, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν καρδιά, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ λογική τους, δηλαδὴ τὶς σκέψεις τους καὶ τοῦτο, γιὰ νὰ μὴ μάθουν νὰ πολεμοῦν τὸ σατανᾶ μὲ τὴν καρδιακὴ μνήμη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ μὲ τὴ Νοερὰ καὶ καρδιακὴ προσευχή!.. «Τῷ δὲ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

+++

Αναρτήθηκε από ANARGYROS στις 4/15/2016 09:29:00 μ.μ. Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση

ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΣΩΝΟΣ Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ

ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΣΩΝΟΣ

Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ

Aλχημιστής ο Hahnemann

Σχετικά με την αλχημιστική ιδιότητα του Hahnemann  ο ομοιοπαθητικός γιώργος Bυθούλκας αναφέρει ότι: « ... ήταν ένας χημικός με άριστα προσόντα και, επίσης, είχε μεγάλη επίγνωση της αλχημείας»¹.

Eίναι σαφές ότι ο όρος «αλχημεία» αναφέρεται εδώ με τη μεταφυσική του έννοια, γι' αυτό άλλωστε και διαχωρίζεται από την ιδιότητα του Hahnemann ως χημικού. Άλλωστε ο Winer μας λέγει για τα φάρμακα της Oμοιοπαθητικής ότι: «Στα νοητικά συμπτώματα βρίσκουμε μιά επιβεβαίωση των αλχημιστικών και αρχετυπικών εικόνων»².

Για τον Hahnemann μαθαίνουμε ακόμη από το περιοδικό «Oμοιοπαθητική Iατρική», ότι στην φιλοσοφική του αναζήτηση προχώρησε « ...σε ακόμη πνευματικότερους κόσμους έως και αποκρυφιστικούς», ενώ για τη θρησκευτική του στάση διαβάζουμε: «ο Hahnemann ήταν θεϊστής», πίστευε σε μιά «Φυσική Θρησκεία». Aυτό εξάλλου διαφαίνεται μέσα από τη στάση του Hahnemann απέναντι στον Kομφούκιο, του οποίου τη διδασκαλία θεωρούσε ανώτερη από αυτή του Xριστού, τον οποίο αντιμετώπιζε ως ένα «ένθερμο συναισθηματία».

  Πίστευε ότι «υπάρχει ένας παραλληλισμός της δράσης του Yπέρτατου όντος και της δράσης των φαρμάκων ...ήταν αφοσιωμένος λάτρης της πνευματικής θρησκείας (γι' αυτό εξάλλου κατέτεινε στο να δίνει στους ασθενείς να οσμίζονται τις υψηλές δυναμοποιήσεις για να θεραπευτούν) ...;

Mασώνος ο Hahnemann

Eίναι επίσης σαφές ότι η είσοδός του σε τεκτονική στοά σε νεαρότατη ηλικία επηρέασε σημαντικά τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές του αντιλήψεις»³. H σχέση του Hahnemann με τον πνευματισμό φαίνεται και στο πιό γνωστό σύγγραμμά του, το «Όργανον», όπου αφιερώνει αρκετά κεφάλαια για να εξυμνήσει τον πατέρα του πνευματισμού Άντον Mέσμερ, του οποίου τη θεωρία για το «ζωϊκό μαγνητισμό» πίστευε και εφάρμοζε κι ο ίδιος στην πράξη!⁴.

Aντιλαμβανόμαστε απ' όλα αυτά βέβαια ότι η Oμοιοπαθητική έχει τις ρίζες της στον αποκρυφισμό και τον πνευματισμό που σαφώς απορρίπτονται από την Eκκλησία μας. Άλλωστε και ο ομοιοπαθητικός Mιχάλης Λέφας στο περιοδικό «Διαβάζω» αναφέρει ότι ο βασικός θεραπευτικός νόμος της ομοιοπαθητικής, ο «νόμος των ομοίων», «δέν είναι σωστό να αποδίδεται πρωταρχικά στον Hahnemann», αφού «ο νόμος αυτός εμπεριέχετο στην τέχνη της μαγείας»,5 ενώ στο περιοδικό «Oμοιοπαθητική Iατρική» ο Kώστας Zερβάνος αναφέρει μερικά παραδείγματα ομοιοπαθητικής μαγείας που συμπίπτουν με την ομοιοπαθητική και καταλήγει: «Yπάρχουν και άλλα παραδείγματα λαϊκής ομοιοπαθητικής που στηρίζεται στις αρχές της ομοιοπαθητικής μαγείας ...;»⁶. Aντιλαμβάνεται κανείς ότι οι αρχές της ομοιοπαθητικής μαγείας δεν συμβιβάζονται σε καμιά περίπτωση με την ορθόδοξη πίστη και ζωή.

 

1. Γ. Bυθούλκα, «H Eπιστήμη της Oμοιοπαθητικής», σελ. 173.

2. Winer, «Tο πλήρες βιβλίο της Oμοιοπαθητικής», εκδόσεις Διόπτρα, Aθήνα 1992, σελ. 241.

3. Περιοδικό «Oμοιοπαθητική Iατρική», τεύχος 5, Άνοιξη 1993, σελ.10-11.

4. Hahnemann, «Όργανον», σελ. 301-305.

5. Περιοδικό «Διαβάζω», αριθμ. 221, 6/9/1989, σελ. 15.

6. Περιοδικό «Oμοιοπαθητική Iατρική», τεύχος 10, Aύγουστος-Oκτώβριος 94, σελ. 7.

 

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

Η Ελλάδα ποτέ δεν παθαίνει! Φοιτητές του Πανεπιστημίου Θες/νικης επέστρεψαν στην θέση της την εικόνα του Χριστού που είχε αφαιρεθεί με εντολή του κοσμήτορα

Σύμφωνα με ρωσικό δημοσίευμα  Έλληνες πραγματικοί ήταν οι  φοιτητές από το Πανεπιστήμιο  Θεσσαλονίκης, οι οποίοι  επέστρεψαν  στην θέση της το προσκυνητάρι...

Σύμφωνα με ρωσικό δημοσίευμα  Έλληνες πραγματικοί ήταν οι  φοιτητές από το Πανεπιστήμιο  Θεσσαλονίκης, οι οποίοι  επέστρεψαν  στην θέση της το προσκυνητάρι με  την εικόνα του Ιησού Χριστού, η οποία είχε  αφαιρεθεί με απόφαση του κοσμήτορα.
Οι φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με δική τους πρωτοβουλία επέστρεψαν στην ακριβή θέση το προσκυνητάρι  με την εικόνα του Ιησού Χριστού, που ευρίσκονταν στην είσοδο του κτιρίου της Σχολής μετά από την ακατανόητη και  προκλητική εντολή αφαίρεσης  της από τον  νέο πρύτανη Κωνσταντίνο Μιλτιάδη τον Φεβρουάριο το 2016.
Σε μια δήλωση που κυκλοφόρησε από τους μαθητές αναφέρεται ότι : «Εμείς, οι φοιτητές του Τμήματος Θεολογίας, επανατοποθετήσαμε πλέον στην  σωστή θέση  το προσκυνητάρι   με την εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Απαιτούμε από το γραφείο του κοσμήτορα να μην μετακινηθεί η εικόνα του Κυρίου μας από  αυτό το μέρος. Απαιτούμε να σέβονται όλοι οι καθηγητές και ο Κοσμήτορας την γνώμη της πλειοψηφίας των μαθητών …».
Σε άκρως συναισθηματική και συγκινητική στιγμή οι Έλληνες  φοιτητές μετά την τοποθέτηση του τέμπλου έψαλαν «Μακάριος είσαι, Χριστέ ο Θεός ημών.»
Η απόφαση του νέου Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης είναι εντελώς και πέρα από τα επιτρεπτά όρια ακατανόητη .
Ο Κοσμήτορας απαίτησε με έναν τρόπο έξω από τα συνηθισμένα ήθη  την αφαίρεση της εικόνας του Ιησού Χριστού από την είσοδο του κτιρίου της Σχολής  προκαλώντας σάλο στην ορθόδοξη ελληνική κοινωνία .
Μέχρι τον Φεβρουάριο 2016 η εικόνα ευρίσκονταν  στον πρώτο όροφο του κτιρίου κοντά στην είσοδο, αλλά μετά από «άνωθεν εντολή»  μετακόμισε στον τέταρτο όροφο στην εκκλησία του  πανεπιστημίου .

«Αυτή είναι μια επαίσχυντη απόφαση. Οι μαθητές που συνηθίζουν να έρχονται στο πανεπιστήμιο, πρέπει δηλαδή να προσκυνούν  την εικόνα του Χριστού. Ίσως αυτή να ενοχλεί κάποιους»,  είπε ο πρώην κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Ιωάννη Κουγκούλης .
«Χωρίς την εικόνα του Χριστού είναι αδύνατο να φανταστούμε οποιαδήποτε Ορθόδοξο θεολογικό  ίδρυμα. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να βρίσκεται σε περίοπτη θέση », τόνισε σε συνέντευξή του,  ο πρώην κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.  Αριστοτέλης Μιχαήλ. «Κατά τη γνώμη του, «η μεταφορά της εικόνας μπορεί να είναι ένα κακό παράδειγμα, δεδομένου ότι ξεκινά  έναν φαύλο κύκλο αφαίρεσης  εικόνων και από άλλα δημόσια κτίρια».
Ορισμένοι αναλυτές αναφέρουν  ότι η αφαίρεση της εικόνας σχετίζονται με τα σχέδια της κυβέρνησης να ανοίξει ως μέρος της Θεολογικής Σχολής, τμήμα  ισλαμικής εκπαίδευσης.
Περιττό να αναφέρουμε την αντίδραση της μοναστικής κοινότητας του Αγίου Όρους για το ζήτημα αυτό και την ευτυχία των μοναχών για την ενέργεια των Ελλήνων φοιτητών.  
Εμείς απλά θα τονίσουμε ότι «Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά».
Η Ελλάδα βάλλεται συγκροτημένα εδώ και πολλά χρόνια , αλλά ουσιαστικά την πολεμούν τα «θεριά» εδώ και χιλιάδες χρόνια , αλλά η χάρη του Ιησού Χριστού και η σκέπη της Παναγίας μας τους «πνίγει» και στο τέλος  θα τους εξαφανίσει από προσώπου γης.

πηγή: http://www.pentapostagma.gr

ΔΥΟ ΦΟΒΕΡΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ, ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ 1971!

Ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Χριστ. Σπίθα» (φ. 344/Ἰούλ.-Σεπτ. 1971) καὶ τὸ βιβλίο Σφενδόνη Β΄ (ἀπόσπ. β΄) ΔΥΟ ΦΟΒΕΡΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ...

Ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Χριστ. Σπίθα» (φ. 344/Ἰούλ.-Σεπτ. 1971) καὶ τὸ βιβλίο Σφενδόνη Β΄ (ἀπόσπ. β΄)

ΔΥΟ ΦΟΒΕΡΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ, ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ 1971!
1. ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΘΗ ΜΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗ
2. ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΟΝΟΜΑΣΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ;
ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΝΤΑΝ ΑΥΤΗ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ, ΓΙ᾽ ΑΥΤΟ ΜΙΛΑ ΜΕ ΤΟΣΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

«…Τί ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ χαρακτηρισθῇ ὀρθόδοξη μία Σύνοδος; Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἑπτὰ Οἰκουμενικὲς καὶ τὶς ἀναγνωρισμένες Τοπικές, ἔγιναν καὶ ἄλλες σύνοδοι ποὺ ὅμως δὲν ἀναγνωρίσθηκαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ συνείδησι. Ἐκκλησιαστικὴ συνείδησις εἶνε ἡ κρίσι καὶ ἐκτίμησις τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖο ἔχει ἐκ Θεοῦ τὸ πνευματικὸ αἰσθητήριο νὰ διακρίνῃ τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὴν πλάνη, ὅπως τὰ πρόβατα ἔχουν ἐκ φύσεως τὸ αἰσθητήριο νὰ διακρίνουν τὰ ὠφέλιμα βότανα ἀπὸ τὰ βλαβερά (Μ. Βασίλειος). Ὁ ὀρθόδοξος λαός, ποὺ ζῇ σὲ μυστηριακὴ ἐπαφὴ μὲ τὸ Χριστὸ καὶ ἔχει Πνεῦμα ἅγιο, ὅταν ἀκούσῃ ἀπόφασι Συνόδου ποὺ εἶνε σύμφωνη μὲ τὴν πατροπαράδοτη πίστι, μὲ «ὅ,τι πάντοτε, πανταχοῦ καὶ ὑπὸ πάντων ἐπιστεύθη» (Βικέντιος Λερ.), αἰσθάνεται χαρὰ καὶ λέει· «Αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουμένην ἐστήριξεν». Εἰ δ᾽ ἄλλως, ἐκδηλώνει τὴ διαφωνία καὶ ἀποδοκιμασία του.
Ὥστε κατὰ τὴν ὀρθόδοξη ἀντίληψι αἱ Σύνοδοι βρίσκονται ὑπὸ τὸν ἔλεγχο τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως, ποὺ δὲν περιορίζεται μόνο στοὺς κληρικοὺς ἀλλὰ ἐπεκτείνεται καὶ ἀποκορυφώνεται στὸν εὐσεβῆ λαό· τοῦ λαοῦ ἡ ἐπιδοκιμασία ἢ ἡ ἀποδοκιμασία κρίνει ἂν μία Σύνοδος εἶνε ἀληθινὴ ἢ μή. Ἡ Ὀρθοδοξία δι­αφέρει ἀπὸ τὸν παπισμὸ καὶ στὸ σημεῖο αὐτό· ἐδῶ τὸ ἀλάθητο δὲν τὸ διεκδικεῖ ἕνα πρόσωπο, ἀλλὰ τὸ ἔχει τὸ πλήρωμα, ὁ εὐσεβὴς λαὸς ποὺ ὀνομάζεται «φύλαξ τῆς πίστεως». Ὁ πιστός, ὅσο ἄσημος καὶ ἂν εἶνε, δὲν ἐκμηδενίζεται· ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας δὲν μπορεῖ νὰ ἀγνοῇ τὴ φωνή του. Ἔτσι ὑπάρχει ἁρμονία. Ἐκκλησιαστικὲς ἀποφάσεις ἐρήμην τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ καὶ ἀντίθετες μὲ τὸ φρόνημά του δὲν μποροῦν νὰ σταθοῦν. Οἱ Πράξεις τῶν ἀποστόλων, ποὺ περιγράφουν τὴν πρώτη Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας, τὴν Ἀποστολικὴ Σύνοδο, λένε γιὰ τὸν τρόπο λήψεως τῶν ἀποφάσεών της· «Ἔδοξε τοῖς ἀποστόλοις καὶ τοῖς πρεσβυτέροις σὺν ὅλῃ τῇ ἐκκλησίᾳ» (Πράξ. 15,22). Ἀκοῦτε, κύριοι, ὅσοι κεκλεισμένων τῶν θυρῶν παίρνετε ἀποφάσεις γιὰ λογαριασμὸ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν ὀρθοδόξων; Τί εἶστε σεῖς, ἀνώτεροι τῶν ἀποστόλων; Τόσο μεγάλη ἰδέα ἔχετε γιὰ τοὺς ἑαυτούς σας;
Ἕνα παράδειγμα Συνόδου ποὺ δὲν ἀνεγνώρισε ἀλλ᾽ ἀπεδοκίμασε ἡ ἐκκλησιαστικὴ συνείδησι, εἶνε ἡ ἐν Ἐφέσῳ συγκληθεῖσα τὸ 449 μ.Χ. πολυαριθμότατη Σύνοδος.
Κατὰ τὸν ἱστορικὸ Βασίλειο Στεφανίδη, ἡ Σύνοδος αὐτὴ συνῆλ­θε ὑπὸ τὸ κράτος βίας καὶ τρομοκρατίας, ποὺ ἀσκοῦσαν σκληροὶ στρατιῶτες, φανατικοὶ μοναχοὶ φερμένοι ἀπὸ ἀλλοῦ, χεροδύναμοι ναῦ­τες καὶ κακότροποι «παραβολάνοι» (νοσοκόμοι καὶ νεκροθάφτες). Ὅταν ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανὸς σηκώθηκε νὰ ὑπερασπίσῃ τὸ δόγμα περὶ τῶν δύο φύσεων τοῦ Χριστοῦ, ἀκούστηκαν κραυγές, ὑψώθηκαν ῥαβδιὰ καὶ σφιγμένες γροθιές, ἔπεσαν χαστούκια καὶ κλωτσιές. Ὁ Φλαβιανὸς ζήτησε νὰ καταφύγῃ κάτω ἀπὸ τὴν ἁγία τράπεζα, ἀλλὰ κι ἀπὸ κεῖ σπρώχνοντας καὶ χτυπώντας τὸν πέταξαν ἔξω ἀπ᾽ τὸ ναό, τὸν καθαίρεσαν καὶ τὸν ἐξώρισαν. Τὰ ἔκτροπα βεβαίωσαν κατόπιν πα­ριστάμενοι ἱεράρχες, ποὺ ἐνώπιον τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὡμολόγησαν· «Οὐδείς (ἐξ ἡμῶν) συνῄνεσε· βίᾳ ἐγένετο· βίᾳ μετὰ πληγῶν· εἰς ἄγραφον χάρτην ὑπεγράψαμεν…· ὅπου ξίφη καὶ βάκλα (=ῥαβδιά), ποία σύνοδος;» (Mansi, Πρακτ. Δ΄ Οἰκ. Συν.). Γιὰ τὰ ἔκτροπα αὐτὰ ὁ λαὸς ὠνόμασε τὴν Σύνοδο αὐτὴ λῃστρική.
Ἡ τελευταία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἡ Ἑβδόμη (Ζ΄), συνῆλθε τὸ 787 μ.Χ.. Ἀ­πὸ τότε μέχρι σήμερα ἔχουν περάσει 12 αἰ­ῶνες. Κάποιος εἶπε, ὅτι αὐτοὶ ἦταν αἰῶνες συνοδικῆς ἀπραξίας. Ἀλλὰ κάνει λάθος.
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἦταν καὶ εἶνε ἡ ἐμπροσθοφυλακὴ τῆς ἀγωνιζομένης χριστιανοσύνης. Ἂν ῥίξῃ κανεὶς ἕνα βλέμμα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τῶν 12 αὐτῶν αἰώνων, θὰ δῇ ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἔπαψε νὰ ὑπερασπίζεται τὴν πίστι της ἀπέναντι σὲ μικρὰ καὶ μεγάλα θηρία. Πρῶτο ἀπ᾽ αὐτὰ εἶνε τὸ ἰσλάμ, ποὺ ἀπ᾽ τὴν Ἀραβία μὲ φωτιὰ καὶ σίδερο ἐρείπωσε περιοχὲς τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας. Ἄλλο θηρίο εἶ­νε ὁ παπισμός, ποὺ ἀπ᾽ τὴ Δύσι μὲ προπέτασμα τὶς σταυροφορίες ἐξασθένησε τὴν αὐτοκρατορία, ὥστε αὐτὴ νὰ πέσῃ στὸ στόμα τοῦ πρώτου θηρίου· καὶ ἦταν τόση ἡ φρίκη τῶν ὀρ­θοδόξων ἀπὸ τοὺς σταυροφόρους τοῦ πάπα, ὥστε μεταξὺ τῶν δύο κακῶν, ἰσλὰμ καὶ παπισμοῦ, οἱ ὀρθόδοξοι νὰ προτιμοῦν τὸ πρῶτο, ὡς λιγώτερο ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν ὀρθόδοξο πίστι, ποὺ τὴν ἔθεταν πάνω ἀπ᾽ ὅλα. Τέλος παρουσιάστηκε τρίτο μεγάλο θηρίο, κόκκινο, ὁ ἄθεος κομμουνισμός, ποὺ κατεσπάραξε μυριάδες ἁ­γίων πίσω ἀπὸ τὸ σιδη­ροῦν παραπέτασμα.
Κατὰ τὸ μακρὸ αὐτὸ διάστημα στὸν Ὀρθόδοξο χῶρο ἔγιναν πάνω ἀπὸ 30 Σύνοδοι, μικρὲς καὶ μεγάλες· τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο δὲν ἔπαψε νὰ λαλῇ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς ἔχουν ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἄκου το ἐσύ, ποὺ λὲς ὅτι ἡ Ὀρ­θοδοξία βρισκόταν σὲ συνοδικὴ ἀπραξία.
Οἰκουμενικὴ π.χ. εἶνε ἡ Σύνοδος ποὺ συν­ῆλθε τὸ 879-880 στὴν Κωνσταντινούπολι ἐπὶ Μ. Φωτίου. Ἡ Σύνοδος αὐτή, στὴν ὁποία μετεῖχαν 383 ἐπίσκοποι, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἀντιπρόσωποι τῶν πατριαρχείων τῆς Ἀνατο­λῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ πάπα, κατεδίκασε ὁμοφώνως τὸ Filioque, δηλαδὴ τὸ παπικὸ δόγμα, καὶ ἀποφάσισε ὅτι, ὅποιος ἀλλοιώσῃ τὸ Σύμβολο τῆς πίστεως, προσθέσῃ ἢ ἀφαιρέσῃ κάτι, ἂν εἶνε κληρικὸς νὰ καθαιρῆται καὶ ἂν εἶνε λαϊ­κὸς νὰ ἀναθεματίζεται. Αὐτὴ ἡ Σύνοδος στὴ συνείδησι τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος θεωρεῖται ὡς ἡ Η΄ Οἰκουμενική. Ἔτσι τὴ χαρακτη­ρίζουν διαπρεπεῖς κανονολόγοι καὶ ἱεράρχες, ὁ δὲ ἱστορικὸς Στεφανίδης λέει ὅτι ἡ μέλλου­σα νὰ συνέλθῃ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος πρέπει ν᾽ ἀσχοληθῇ μὲ τὸ ζήτημα τῆς ἀναγνωρίσεώς της.
Καὶ μερικὲς ἄλλες ἐπίσης Σύνοδοι μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν Οἰκουμενικές. Τέτοιες εἶ­νε ἐκεῖνες ποὺ συνῆλθαν στὴν Κων­σταντινούπολι τὰ ἔτη 1341, 1347 καὶ 1351 ἐν­αντίον τῶν κακοδοξιῶν τῶν Βαρλαὰμ καὶ Ἀ­κινδύνου καὶ τοῦ πατριάρχου Ἰωάννου Καλέκα. Καὶ οἱ τρεῖς αὐτὲς δικαίωσαν τὸν πρόμαχο τῆς Ὀρθοδο­ξί­ας ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ. Ἀλλὰ μήπως καὶ ἐκεῖνες ποὺ συνῆλθαν τὰ ἔτη 1482, 1593 καὶ 1642 καὶ κατεδίκασαν κακοδοξίες παπικῶν καὶ διαμαρτυρομένων-προτεσταντῶν δὲν μπο­ροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν Οἰκουμενικές;
Μερικοὶ θὰ προβάλουν τὴν ἔνστασι· Ἀφοῦ μετὰ τὸ σχίσμα ὁ χρι­στιανισμὸς διασπάθηκε, οἱ Σύνοδοι αὐτὲς δὲν μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν Οἰκουμενικές, ἐφ᾽ ὅσον σ᾽ αὐτὲς δὲν μετεῖχαν οἱ παπικοὶ καὶ οἱ διαμαρτυρόμενοι· πανορθόδοξες ναί, οἰκουμε­νικὲς ὄχι. Ἀπαν­τών­τας σ᾽ αὐτὸ λέμε ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγε ὁ κορυφαῖ­ος θεολόγος Χρῆστος Ἀνδροῦτσος· Ἐμεῖς ὡς Ἐκ­κλη­σία ἀναγνωρίζουμε καὶ ὁμολογοῦμε μόνο τὴν Ὀρθοδοξία· οἱ ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας λεγόμενες Ἐκκλησίες δὲν εἶνε παρὰ σχίσματα καὶ αἱρέσεις. Συνεπῶς μία Σύνοδος, στὴν ὁ­ποία ἀντιπροσωπεύεται ὅλη ἡ Ὀρθοδοξία, μπο­ρεῖ νὰ χαρακτηρισθῇ Οἰκουμενική.

πηγή: http://www.pentapostagma.gr

Ρώσος Μητροπολίτης: «Βλέπουμε σημαντικά «λάθη» στα έγγραφα της Πανορθοδόξου, τα οποία πρέπει να εξεταστούν!

Ο Ρώσος  Μητροπολίτης Ανατολικής Αμερικής και Νέας Υόρκης Ιλαρίωνας παρενέβη με δηλώσεις του που θα συζητηθούν αρκετά για την ατζέντα της Πανορθοδόξου...

Ο Ρώσος  Μητροπολίτης Ανατολικής Αμερικής και Νέας Υόρκης Ιλαρίωνας παρενέβη με δηλώσεις του που θα συζητηθούν αρκετά για την ατζέντα της Πανορθοδόξου Συνάξεως στην Κρήτη.
«Η ατζέντα εμπεριέχει «λάθη» τα οποία δύναται  να εκληφθούν από τους πιστούς ως αίρεση και αυτό είναι επικίνδυνο», είπε στο RIA Novosti   σήμερα  Παρασκευή ο  Μητροπολίτης Ιλαρίων.
Νωρίτερα, στην επίσημη ιστοσελίδα της Συνόδου των Επισκόπων υπήρχε μια έκκληση προς τους Ιεράρχες να  συρρεύσουν  στην πρόσκληση για την οριστικοποίηση του αριθμού των πράξεων που εκδόθηκαν τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, στην συνάντηση των Προκαθημένων και των εκπροσώπων όλων των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στη Γενεύη. Σύμφωνα με τον Ρώσο Μητροπολίτη, τα «έγγραφα» αυτά έχουν προκαλέσει  μια σειρά από σημαντικά ζητήματα.
«Ως Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς, προτείναμε μια λεπτομερή και τεκμηριωμένη ανάλυση των εγγράφων αυτών και ταπεινά εκτιμάμε ότι πρέπει να δώσουμε προσοχή σε αυτά τα στοιχεία, διότι  περιείχαν «σφάλματα», «αντιφάσεις» και «αποτυχημένες  διατυπώσεις». Το γεγονός όμως είναι ότι  αυτά τα στοιχεία μπορεί να θεωρηθούν  ως αιρετικά  », δήλωσε ο επικεφαλής της Ρωσικής εκκλησίας στις ΗΠΑ.
Ειδικότερα, ο ίδιος επέστησε την προσοχή στην  ανθρωπολογική  και θεολογική πλάνη των εννοιών που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή του εγγράφου «Η αποστολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο», και σε μια σειρά βασικών ορολογιών  και σημασιολογικών  κενών στο κείμενο του εγγράφου σχετικά με τις σχέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο.
«Κατανοούμε ότι η διαδικασία εκπόνησης ενός τέτοιου εγγράφου είναι πολύ μεγάλη και περίπλοκη, αλλά παρ “όλα αυτά, πιστεύουμε ότι το  επικείμενο Πανορθόδοξο Συμβούλιο θα λάβει την  συνεισφορά μας σε αυτό»,  είπε ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας.
Εξέφρασε την ελπίδα ότι «θα επικρατήσει στο επερχόμενο Συμβούλιο η αλήθεια και η χάρη της  Εκκλησίας του Θεού» , και προέτρεψε τους πιστούς και τους ιερείς να προσεύχονται γι “αυτό.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1920 ως μια ρωσική  ορθόδοξη εκκλησιαστική οργάνωση της διασποράς , που συγκεντρώνει ένα μεγάλο μέρος του κλήρου, και η εμφάνιση της αποτελεί αποτέλεσμα της Οκτωβριανής Επανάστασης και του Εμφυλίου Πολέμου .
Η  εκκλησία αυτή «εξήλθε»  από την υπαγωγή της στο  Πατριαρχείο Μόσχας, μετά την δημοσίευση του Μητροπολίτη Σεργίου (Stragorodsky) της περίφημης «Διακήρυξης» του, με την οποία τόνισε την πίστη προς τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και  στις σοβιετικές αρχές.
Η κανονική  Κοινωνία μεταξύ της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της ρωσικής εκκλησίας της διασποράς  αποκαταστάθηκε τον Μάιο του 2007, όταν οι αρχηγοί των δύο Εκκλησιών συμφώνησαν με  πράξη που υπεγράφη στη Μόσχα.

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/

Στη Λέσβο ο Πάπας και οι άλλοι άθεοι. Όλοι κερδίζουν, χαμένη η Ορθοδοξία.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ. 1. Πνευματικὸς ξεσηκωμὸς ἐναντίον τοῦ πάπα τὸ 2001 Δὲν μᾶς ἔφταναν τὰ...

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

1. Πνευματικὸς ξεσηκωμὸς ἐναντίον τοῦ πάπα τὸ 2001

Δὲν μᾶς ἔφταναν τὰ ἄλλα πνευματικὰ φαρμάκια καὶ δηλητήρια, μὲ τὰ ὁποῖα μᾶς πότισαν καὶ μᾶς ποτίζουν οἱ πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί μας ἡγέτες· μᾶς ἔλειπε ὁ πάπας, γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὴν δόση καὶ νὰ αὐξήσει τὴν στενοχώρια καὶ τὴν θλίψη μας.
Ἤθελαν νὰ βεβαιωθοῦν οἱ δικοί μας ἄθεοι, ὅσοι περιλαμβάνονται μέσα στὸν ὅρο αὐτὸ κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ἂν μετὰ ἀπὸ δεκαπέντε χρόνια ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴν πρώτη ἐπίσκεψη πάπα στὴν Ἑλλάδα, τὸν Μάϊο τοῦ 2001, ἐξακολουθοῦν οἱ Ἕλληνες νὰ ἔχουν ἰσχυρὸ ἀντιπαπικὸ φρόνημα, ὅπως φάνηκε τότε. Ἦταν τέτοιος ὁ πνευματικὸς ξεσηκωμὸς γιὰ τὴν λανθασμένη ἀπόφαση τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐκ μέρους πολλῶν ἀρχιερέων, τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πλήθους μοναστηριῶν ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀνδρικῶν καὶ γυναικείων, πανεπιστημιακῶν, σωματείων καὶ χιλιάδων λαοῦ ποὺ πλαισίωσαν ὅλες τὶς ἀντιπαπικὲς ἐκδηλώσεις, ὁμιλίες, ἀγρυπνίες, συγκεντρώσεις, ὥστε στὴν κυριολεξία, ὅταν δυστυχῶς ἦλθε ὁ πάπας, τὸν ἔκρυψαν στὰ συνοδικὰ καὶ ἀρχεπισκοπικὰ μέγαρα, φοβούμενοι τὶς ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν. Ἤμασταν ἡ μόνη Ὀρθόδοξη χώρα ἀπὸ ὅσες ἐπισκέφθηκε ὁ πάπας, ποὺ δὲν ἔγινε δημόσια ἐμφάνιση τοῦ ποντίφηκα, καὶ παντοῦ ὅπου χρειάσθηκε νὰ κινηθεῖ, αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴν συνοδεία ἰσχυρῆς ἀστυνομικῆς δύναμης. Γράψαμε τότε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπουσίαζε ἀπὸ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ πάπα, γιατὶ ὅσοι ἐπισκοποι τὸν δέχθηκαν δὲν ἐκπροσωποῦσαν τὴν Ἐκκλησία· δὲν ἦσαν μὲ τὸ Ἀρνίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἀλλὰ μὲ τὸ Θηρίο, δὲν ἦσαν μὲ τὸν Χριστό, ἀλλὰ μὲ τὸν Ἀντίχριστο[1]. Τὴν Ἐκκλησία τὴν ἐκπροσώπησε τὸ ὑγιὲς ποίμνιο, στὰ ἴχνη τῶν μεγάλων ἀντιπαπικῶν Ἁγίων.
Πολλοὶ διεπίστωσαν καὶ ἔγραψαν ὅτι ἡ ἐπίσκεψη ἐκείνη, στὶς ἀρχὲς τῆς τρίτης χιλιετίας, γιὰ μὲν τοὺς σχεδιαστὲς της σημειολογικὰ ἀποσκοποῦσε νὰ ἀποθαρρύνει τοὺς Ὀρθοδόξους, ποὺ εἶχαν πιστεύσει ὅτι ὁ εἰκοστὸς πρῶτος αἰώνας θὰ ἦταν ὁ αἰώνας τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τὴν ἐκτίμηση τοῦ Ἄγγλου βυζαντινολόγου Στῆβεν Ράνσιμαν, στοὺς δὲ παραδοσιακοὺς Ὀρθοδόξους ἔστελνε τὸ μήνυμα ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ὁ Συγκρητισμὸς εἶχαν ἐν πολλοῖς ἁλώσει τούς ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ἀδιαφόρους ἢ καὶ ἐξωνημένους σὲ ξένα κέντρα πολιτικοὺς θὰ ἐπιχειροῦσαν τώρα συστηματικώτερα τὴν ἀποχριστιάνιση τῆς Ἑλλάδος. Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ λεχθεῖ ὅτι μετὰ τὸν παραδοσιακὰ καὶ σθεναρὰ Ὀρθόδοξο ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ποὺ ἀντέδρασε ἀποτελεσματικὰ στὶς ἐκθεμελιωτικὲς μεταρρυθμίσεις τοῦ ἀμερικανόδουλου ΠΑΣΟΚ, ἡ εἰκόνα τῆς ἑλληνικῆς ἱεραρχίας ἔχει ἀλλάξει πρὸς τὸν φιλοπαπισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό. Εἶναι χαρακτηριστικὰ ὅσα ἀποδίδονται στὸν Ἅγιο Πορφύριο σχετικὰ μὲ τὸν πάπα, τὰ ὁποῖα φαίνεται ὅτι ἐπαληθεύονται πλήρως. Εἶπε λοιπὸν σὲ κάποιους προσκυνητάς: «Νὰ εὔχεσθε νὰ δίνει χρόνια ὁ Θεὸς στὸν Σεραφείμ, διότι ὁ διάδοχός του θὰ φέρει τὸν πάπα· καὶ ὁ ἑπόμενος θὰ εἶναι χειρότερος»!!!

2. Ὁ πάπας ἦλθε, ἀλλὰ δὲν ἔφυγε. Ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἑλλάδα

Ὄντως· σὰν νὰ ἔφυγε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα μετὰ ἀπὸ τὴν πρώτη ἐκείνη ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὴν Ἀθήνα στὶς 4 Μαΐου τοῦ 2001, καὶ τὰ κακὰ ἔρχονται τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο. Καὶ αὐτό συμβαίνει, διότι ὁ πάπας ἦλθε, ἀλλὰ δὲν ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα· ἄφησε ἐδῶ τοὺς φιλοπαπικοὺς ἐπιτρόπους του, τὴν κοσμική, φιλοχρήματη, φιλοεξουσιαστική, φιλόσαρκη, φιλοσιωνιστική, φιλομασονική, ἀντιμοναστική, ἀντιπατερική, ἀντισυνοδική, ἀντορθόδοξη νοοτροπία του. Ἔτσι ἐξηγοῦνται ὅσα ὑβριστικὰ καὶ βλάσφημα, ἀντίχριστα νομοσχέδια καὶ μέτρα υἱοθετοῦνται καὶ ψηφίζονται ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο, μὲ ἀποκορύφωμα «τὸ σύμφωνο συμβίωσης ὁμοφυλοφίλων», χωρὶς ἀποτελεσματικὴ ἀντίδραση τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας, καὶ τὴν μεταβολὴ τοῦ Ὀρθοδόξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογικὸ δηλητήριο, μὲ πρωτοβουλία συνεργατῶν τοῦ ἀρχιεπισκόπου. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ εὐκολία μὲ τὴν ὁποία ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἀποφάσισαν νὰ καλέσουν τὸν αἱρεσιάρχη πάπα, μετὰ μάλιστα τὸ κακὸ προηγούμενο τοῦ 2001, νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ νησὶ τῆς Λέσβου, μὲ πρόσχημα τὴν συμπαράσταση καὶ ἐπιστήριξη τῶν προσφύγων, ἐνῶ εἶναι ὁλοφάνερες οἱ κρύφιες ἐπιδιώξεις καὶ τὰ οὐσιαστικὰ κέρδη ποὺ ἀποκομίζουν οἱ περὶ τὸν ἄθεο πάπα δικοί μας «ἄθεοι» καὶ ἄθεοι.

3. Ἄθεοι καὶ «ἄθεοι» στὴν Λέσβο

Ἐπειδὴ κάποιοι θὰ ξενισθοῦν, διότι τὴν συντροφιὰ τοῦ πάπα στὴν Λέσβο τὴν χαρακτηρίζουμε ὡς ἀποτελούμενη ἀπὸ ἀθέους, χωρὶς εἰσαγωγικά, καί «ἀθέους», μὲ εἰσαγωγικά, θὰ δώσουμε τὴν ἑρμηνεία ποὺ δίδει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δεινοὺς πολέμιους τοῦ Παπισμοῦ καὶ ὁ μεγαλύτερος καὶ σπουδαιότερος Πατὴρ καὶ Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας κατὰ τὴν δεύτερη χιλιετία. Ἀντιμετώπιζε καὶ ἐκεῖνος τότε τὸν 14ο αἰώνα τὴν κατηγορία ὅτι εἶναι πολὺ αὐστηρὸς ἀπέναντι στὸν δυτικὸ μοναχὸ Βαρλαάμ, ποὺ ἐπιχειροῦσε νὰ διαδώσει τὴν παπικὴ αἵρεση γιὰ τὴν κτιστὴ Χάρη καὶ νὰ δυσφημήσει τὸν Ὀρθόδοξο Μοναχισμὸ γιὰ τὴν μέθοδο τῆς προσευχῆς καὶ τῆς πνευματικῆς τελείωσης, ποὺ μέχρι σήμερα μαζὶ μὲ πλῆθος ἄλλων αἱρέσεων ταλαιπωροῦν τὸν Παπισμό. Πολλοὶ κληρικοὶ καὶ μοναχοί, ὅπως συμβαίνει καὶ σήμερα, δὲν ἀντιλαμβάνονταν τὴν βαρύτητα τῆς αἱρέσεως, ἄλλοι δέ, οἱ περισσότεροι, σιωποῦσαν ὑποκριτικῶς καὶ δὲν ἀνελάμβαναν μὲ βάση τὴν ὀρθόδοξη πατερικὴ παράδοση τὴν ἀναίρεση τῶν αἱρετικῶν πλανῶν. Γράφει λοιπὸν ἐπιστολή «Πρὸς τὸν εὐλαβέστατον ἐν μοναχοῖς κὺρ Διονύσιον» ὅτι δὲν ὑπάρχει μόνο ἕνα εἶδος ἀθεΐας, στὸ ὁποῖο ἀνήκουν οἱ κυριολεκτικὰ ἄθεοι, αὐτοὶ δηλαδὴ ποὺ δὲν πιστεύουν στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἄλλα δύο εἴδη ἀθεΐας· τὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας εἶναι ἡ αἵρεση, γιατὶ διαστρέφει καὶ καταστρέφει τὴν ἔννοια τοῦ Θεοῦ, ὅπως πράττουν ὅλες οἱ αἱρέσεις καὶ ὁ Παπισμός, καὶ τὸ τρίτο εἶδος ἀθεΐας εἶναι ἡ σιωπὴ γιὰ τὶς αἱρέσεις, διότι ἔτσι διευκολύνεται ἡ ἐξάπλωση καὶ ἡ διάδοσή τους[2]. Αὐτὰ τὰ δύο εἴδη ἀθεΐας, τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς σιωπῆς ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς, τὰ θέσαμε ἐμεῖς ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ διευκρινίσουμε τὰ πράγματα, ἐνῶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος θεωρεῖ ὅλους ἐξ ἴσου ἀθέους.
Μὲ βάση λοιπὸν αὐτὴ τὴν τριπλὴ ἔννοια τῆς ἀθεΐας, στὴν Λέσβο ἐκπροσωποῦνται ὅλα τὰ εἴδη. Ὁ κυριολεκτικὰ ἄθεος πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος Ἀλ. Τσίπρας, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε μέσα στὸ Κοινοβούλιο νὰ χαρακτηρίσει ὡς ὀπισθοδρομικὴ τὴν Ἁγία Γραφὴ ποὺ καταδικάζει τὴν Ὁμοφυλοφιλία, καὶ νὰ ὑψώσει τὸ σπιθαμιαῖο ἀνάστημά του ἀπέναντι τοῦ Μεγάλου Θεοῦ, ὁ ταλαίπωρος, χωρὶς γι᾽ αὐτὸ νὰ ἐλεγχθεῖ ἀπὸ τοὺς σιωπῶντες ἐκπροσώπους τοῦ Θεοῦ, μὲ τοὺς ὁποίους θὰ συναντηθεῖ στὴ Λέσβο, οὔτε ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ μὴν ὑπογράψει τὸν βλάσφημο νόμο· ἀντίθετα τὸν ἐπαινοῦν, τὸν συναντοῦν, καὶ τὸν προβάλλουν, ὄντας καὶ μόνο γι᾽ αὐτὸ καὶ αὐτοὶ ἄθεοι[3]. Στὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας ποὺ διαστρέφει τὴν ἔννοια τοῦ Θεοῦ μὲ τὶς πάμπολλες αἱρέσεις εἶναι ὁ πάπας, ὁ κύριος ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ὑπεύθυνος τῆς κακοποίησης καὶ ἀπαξίωσης τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς ἀποχριστιάνισης τῆς Εὐρώπης. Στὸ τρίτο εἶδος ἀθεΐας, αὐτῶν δηλαδὴ ποὺ σιωποῦν καὶ δὲν πολεμοῦν τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τὶς ἄλλες, ἀνήκει, χωρὶς ἀμφιβολία, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος κυρίως, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον δὲν θεωρεῖ αἵρεση τὸν Παπισμό, ἀλλά «ἀδελφὴ Ἐκκλησία», καὶ ἑτοιμάζεται πυρετωδῶς καὶ ἐπισήμως νὰ τόν ἀναγνωρίσει ὡς Ἐκκλησία στὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο», ποὺ γι᾽ αὐτὸ καὶ μόνο θὰ εἶναι ψευδοσύνοδος. ᾽Απὸ τῆς πλευρᾶς αὐτῆς μὲ τὶς αἱρετίζουσες ἐκκλησιολογικὲς θέσεις ποὺ κατὰ καιροὺς ἔχει ἐκφράσει, θὰ μποροῦσε νὰ ἐνταχθεῖ καὶ στὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας, τῆς τῶν αἱρετικῶν. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος κρύβεται καὶ σιωπᾶ, μολονότι πολλὲς φιλοαιρετικὲς θέσεις καὶ πράξεις δὲν ἐπιτρέπουν νὰ τὸν ἐξαιρέσουμε τουλάχιστον ἀπὸ τὸ τρίτο εἶδος τῆς ἀθεΐας. Οἱ κάποιες διαφορές του μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη δὲν ὀφείλονται σὲ θέματα πίστεως, ἀλλὰ σὲ διεκδικήσεις θρόνων καὶ ἐξουσιῶν. Ἡ τόση εὐκολία μὲ τὴν ὁποία δέχθηκε καὶ ὀργάνωσε μὲ ἀπεσταλμένους τὴν ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὴν Λέσβο, ἀλλὰ καὶ ἡ πανθομολογούμενη καὶ ὁλοφάνερη σύμπλευση καὶ συμπόρευση μὲ τὴν ἄθεη κυβέρνηση τοῦ Ἀλ. Τσίπρα, δυστυχῶς, ἀποτελοῦν πλήρη ἐπαλήθευση τῆς προφητείας τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου

4. Θὰ ἐπιτρέψουν τὴ συνάντηση ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ Μανταμάδου καὶ ὁ Ἅγιος Ραφαήλ;

Ἡ ἐπιλογὴ τῆς Λέσβου γιὰ τὴν συνάντηση συνειρμικὰ φέρνει στοὺς Ὀρθοδόξους κάποιες σκέψεις ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν ἁγιολογικὴ παράδοση τοῦ νησιοῦ, ποὺ δὲν τὴν βλέπουν μὲ καλὸ μάτι οἱ ἄθεοι ὅλων τῶν εἰδῶν. Ἡ ἁγιασμένη καὶ μαρτυροπλούτιστη Λέσβος ἔχει τὸ χῶμα της εὐλογημένο καὶ ποτισμένο ἀπὸ τὸ αἷμα πολλῶν νεομαρτύρων, ποὺ σφαγιάσθηκαν γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη ἀπὸ τοὺς ἀθέους Μουσουλμάνους Ἀγαρηνούς, πιστοὺς τοῦ αἱμοσταγοῦς Μωάμεθ καὶ τοῦ βλασφήμου Κορανίου, προγόνους καὶ προπάτορες τῶν σημερινῶν τζιχαντιστῶν, ποὺ σφάζουν καὶ διώκουν ἀνηλεῶς τοὺς Χριστιανούς, ὑπὸ τὰ ἀπαθῆ, ἴσως καὶ χαιρέκακα, βλέμματα τῆς ἄθεης καὶ ἀποχριστιανισμένης Δύσης τοῦ Παπισμοῦ καὶ Προτεσταντισμοῦ, ἡ ὁποία μὲ τοὺς πολέμους προκαλεῖ τὸ κύμα τῶν προσφύγων καὶ ἐμφανίζεται κατόπιν ὡς προστάτρια καὶ συμπαραστάτις. Ποιός ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες θὰ ξεχάσει ὅτι οἱ Δυτικοὶ βοήθησαν τὸν Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ νὰ ἀφανίσει τὸν Ἑλληνισμὸ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας μὲ φοβερὲς γενοκτονίες καὶ ἑκατομμύρια προσφύγων καὶ ὅτι ὁ τότε πάπας τοῦ ἔστειλε συγχαρητήρια γιὰ τὶς ἐπιτυχίες του, γιὰ νὰ παραλείψουμε τὶς ἁλώσεις τῆς Πόλης, τὶς σταυροφορίες καὶ τὰ ἄλλα δεινά; Ποιός θὰ ξεχάσει στὶς ἡμέρες μας ὅτι ὁ Πολωνὸς πάπας Ἰωάννης Παῦλος Στ´, ποὺ τὸν δεχθήκαμε μὲ τιμὲς στὴν Ἀθήνα, συμμάχησε μὲ τὴν Ἀμερικὴ καὶ τὸ ΝΑΤΟ γιὰ τὴν διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ ἔδινε ἔντολὴ στοὺς πρέσβεις τοῦ Βατικανοῦ ἀνὰ τὸν κόσμο, ὅπως ἀποκάλυψε Ἕλληνας Εὐρωβουλευτής, λέγοντας «Ἀφοπλῖστε τοὺς Σέρβους καὶ ἐξοπλῖστε τοὺς Μουσουλμάνους»; Ποιός προμηθεύει μὲ ὅπλα τοὺς μαχητὲς τοῦ Μωάμεθ, καὶ ποιοί ἐκμεταλλεύονται τὰ πετρέλαια τῶν ἐμπολέμων καὶ κατακτημένων περιοχῶν;
Ὁ τιμώμενος στὴν Μυτιλήνη Ἅγιος Ραφαήλ, ποὺ κατέστησε τὸ νησὶ πανορθόδοξο προσκύνημα, ἔφυγε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἅλωση, μαζὶ μὲ τὸν διάκονο Νικόλαο, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴ λάβει μέρος στὸ συλλείτουργο Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν ποὺ ἔγινε στὶς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1452, σὲ ἐφαρμογὴ τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας. Τὸ συλλείτουργο ἐκεῖνο ἦταν ἡ πνευματικὴ αἰτία νὰ ἐγκαταλείψει τὴν Κωνσταντινούπολη ἡ ἄμαχη δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ παραδοθοῦμε στὶς ὀρδὲς τοῦ Μωάμεθ, ὅπως συμβαίνει καὶ τώρα μὲ τὸν ἐκ τῶν ἔσω ἐξισλαμισμὸ τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἑλλάδος.
Κατέφυγε τότε ὡς πρόσφυγας ὁ Ἅγιος Ραφαὴλ στὴ Λέσβο, στὴν Θερμή, στὸ λόφο τῶν Καρυῶν, γιὰ νὰ ἔλθουν καὶ ἐκεῖ μετὰ ἀπὸ δέκα χρόνια οἱ πιστοὶ τοῦ «ἱεροῦ» Κορανίου, ποὺ τὸ μοιράζουν ὡς δῶρο οἱ πατριάρχες μας, καὶ νὰ τὸν κατασφάξουν μαζὶ μὲ τὸν διάκονο Νικόλαο, τὴν μικρὴ Εἰρήνη καὶ ἄλλους κατοίκους τοῦ νησιοῦ. Εἶναι εὐχαριστημένος ἆραγε τώρα ἀπὸ τὴν παρουσία στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου του τοῦ Ἀντιχρίστου Πάπα καὶ ἀπὸ τὴν σχεδιασμένη ἀποστολὴ πολεμιστῶν τοῦ Μωάμεθ, μαζὶ μὲ τοὺς πρόσφυγες, γιὰ νὰ ἐξισλαμίσουν καὶ τὴν Ἑλλάδα, μετὰ τὸν ἐξισλαμισμὸ τῆς ἄθεης καὶ ἀδιάφορης Εὐρώπης, ἡ ὁποία μόλις τώρα ἔχει ἀρχίσει νὰ καταλαβαίνει τὸν κίνδυνο; Εἶναι εὐχαριστημένος ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ Μανταμάδου, ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν, τοῦ ὁποίου ἡ θαυματουργὸς ἀνάγλυφη εἰκόνα φιλοτεχνήθηκε ἀπὸ τὸν μοναδικὸ ἐπιζήσαντα μοναχό, ὁποῖος τὴν κατασκεύασε μὲ τὸ αἷμα τῶν συμμοναστῶν του, ποὺ σφαγιάσθηκαν ἀπὸ ἀθέους Μουσουλμάνους; Τίνος τὴν βοήθεια θέλουν οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ, τῶν Ἁγίων ἢ τῶν ἀθέων ἐπισκεπτῶν τους, ποὺ νοιάζονται ὄχι γι᾽ αὐτούς, ἀλλὰ γιὰ τὰ δικά τους συμφέροντα καὶ τοὺς δικούς τους στόχους;

5. Καὶ ὁ Φώτης Κόντογλου λυπημένος

Πολὺ στενοχωρημένος θὰ εἶναι καὶ ὁ κορυφαῖος ἁγιογράφος καὶ λογοτέχνης Φώτης Κόντογλου, ποὺ γεννήθηκε ἀπέναντι ἀπὸ τὴ Λέσβο στὶς Κυδωνίες (Ἀϊβαλί) τῆς Μικρασίας καὶ ὡς πρόσφυγας ἔμεινε στὴν Λέσβο, πρὶν νὰ ἐγκατασταθεῖ στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀγάπησε πολὺ τὸ νησί. Μοναδικὰ καὶ ἀνεπανάληπτα, καλύτερα ἀπὸ κάθε ἄλλον, ζωγράφισε μὲ τὴν πέννα του σὲ πλῆθος κειμένων τοὺς κινδύνους ποὺ διατρέχει ἡ Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὸν Παπισμὸ καὶ τοὺς φιλοπαπικούς «Ὀρθοδόξους». Αὐτὴν τὴν γνήσια πατερική, κολλυβαδικὴ καὶ ὀρθόδοξη φωνὴ δὲν τὴν ἀκούει πλέον κανείς; Δὲν τὴν ἀκοῦν οὔτε ἐκεῖ στὴν Λέσβο οἱ συμπατριῶτες του, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί; Σὲ ἀνοικτή του ἐπιστολὴ πρὸς τὸν πατριάρχη Ἀθηναγόρα τὸ 1963 γράφει: «Ἡ Ὑ. Θ. Παναγιότης γνωρίζει καλῶς ὁποῖαι ἔχιδναι κρύπτονται εἰς τὰς σκοτεινὰς στοὰς τοῦ Βατικανοῦ καὶ πόσα δεινὰ ἔχει ὑποστῆ ἡ Ὀρθοδοξία μας ἀπὸ τοὺς σκληροὺς ψευδαδέλφους τῆς Ρώμης»[4]. Σὲ ἄλλη του ἐπιστολὴ σὲ φιλοπαπικὸ ἱεράρχη λέγει: «Ὁ Παπισμὸς εἶναι καὶ διὰ τοὺς ἀπίστους ἀκόμη καὶ ἀδιαφόρους ἡ προσωποποίησις τοῦ πνεύματος “τοῦ κόσμου”, καὶ κατέστησε ἀπεχθὲς καὶ μισητὸν τὸ Εὐαγγέλιον, ὅσον οὐδεὶς ἄθεος ἢ πολέμιος φανερὸς τοῦ Χριστοῦ»[5]. Σὲ ἄλλο μητροπολίτη γράφει ὅτι «τὸ ἀντίχριστο πνεῦμα τὸ ἐνεσάρκωσε ὑπὲρ πάντα ἄθεον ἢ ἀσεβῆ ὁ φίλτατος ὑμῖν παπισμός, ὁ πρωταίτιος τῆς ἐπικρατούσης ἐν τῇ Δύσει, ἀθεΐας»[6]. Παρουσιάζοντας σὲ σειρὰ ἄρθρων του τὸ πῶς διαζωγραφεῖ τὸν Παπισμό «τὸ αἰνιγματικὸ τοῦτο σύστημα ὁ πλέον βαθυστόχαστος κι ἀποκαλυπτικὸς Ρῶσος συγγραφέας Θεόδωρος Ντοστογιέφκης» στὸ ἔργο του «Τ᾽ ἀδέλφια Καραμάζωφ» καὶ σὲ εἰδικὸ Κεφάλαιο μὲ τίτλο «Ὁ Μέγας Ἱεροεξεταστής», ἀνάμεσα σὲ πολλὰ ἄλλα ἐνδιαφέροντα μᾶς λέγει ὅτι ὁ Ἰησουΐτης Ἱεροεξεταστὴς συνέλαβε καὶ τὸν Χριστό, τὸν ὁποῖο ἀνέκρινε καὶ κατεδίκασε. Καὶ τελικῶς χωρὶς περιστροφὲς τοῦ ἀποκάλυψε τὸ μεγάλο μυστικό, γιὰ ποιὸν δουλεύει καὶ μὲ ποιὸν εἶναι ὁ Παπισμός: «Ὅλα ὅσα Σοῦ λέγω γνωρίζω πὼς τὰ ξέρεις. Λοιπόν, γιατί νὰ σοῦ κρύψω τὸ μυστικό μας; Ἀλλὰ ἂς σοῦ τὸ πῶ, νὰ τ᾽ ἀκούσεις ἀπὸ τὸ στόμα μου: Λοιπόν, δὲν εἴμαστε μὲ Σένα, ἀλλὰ μ᾽ Αὐτόν (τὸν διάβολο). Ἀπὸ ὀχτακόσια χρόνια (=ἀπὸ τὸ σχίμα) πήγαμε μ᾽ Αὐτόν»[7]. Ἀπὸ τὶς πάμπολλες ἄλλες ἀντιπαπικὲς ἀναφορὲς τοῦ Κόντογλου θὰ παραθέσουμε μία ἀκόμη, τὴν πιὸ περιεκτική:
«Τὸ μέγα κατόρθωμα τοῦ Παπισμοῦ εἶναι τοῦτο: Κατώρθωσε νὰ δυσφημήσῃ τὸν Χριστὸν καὶ τὸν Χριστιανισμόν, ὅσον κανεὶς ἄλλος, εἰδωλολάτρης ἢ θεομπαίκτης. Ἔσπρωξε μυριάδας ἀνθρώπων εἰς τὴν ἀθεΐαν, καὶ εἶναι ὁ κυριώτερος ὑπεύθυνος τῆς ἀθεϊστικῆς φιλοσοφίας, εἰς τὴν Εὐρώπην, διότι οἱ πολλοὶ ἐνόμισαν ὅτι Χριστὸς καὶ Πάπας εἶναι ἓν καὶ τὸ αὐτό. Ἔσπρωξε τοὺς μαύρους καὶ τοὺς ἄλλους εἰδωλολάτρες τῆς Ἀφρικῆς πρὸς τὸν μωαμεθανισμόν, διότι ἔγινεν ἓν μὲ τὴν ἀποικιοκρατίαν, ἀφοῦ εἶναι ἡ κορυφὴ τῆς ἰμπεριαλιστικῆς πυραμίδος, συνδεδεμένος ἀπὸ αἰώνων μὲ τὸ ἔγκλημα, μὲ τὴν βίαν καὶ ἀπάτην πάσης φύσεως, καθὼς καὶ μὲ τὴν ὑπερδιαβολικὴν ὑποκρισίαν. Ἐξώντωσεν ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ τοὺς ἰθαγενεῖς τῆς ᾽Αμερικῆς, οἱ ὁποῖοι ἐβασανίσθησαν ἀπανθρώπως ἀπὸ τὰ παπικὰ τέρατα, τὰ ὁποῖα ἐλάτρευον τὸν χρυσὸν καὶ οὐδόλως τὸν Χριστόν, ὅπως ἔλεγον. Τέλος, ἀντὶ νὰ νὰ ἔχῃ ὁ Παπισμός, ὅστις ὑποκρίνεται ὅτι εἶναι ὁ δοῦλος καὶ ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ, τὴν πτωχείαν τὴν ὁποίαν ἔφερεν ὡς ἄνθρωπος καὶ τὴν ὁποίαν ἐδίδαξεν Ἐκεῖνος, αὐτὸς ἔγινεν ἀντιθέτως ὁ μεγαλύτερος τραπεζίτης»[8]

6. Γιατί γίνεται αὐτὴ ἡ συνάντηση στὴν Λέσβο; Κερδισμένοι καὶ Χαμένοι.

Εἶναι πολλὰ τὰ συμφέροντα ποὺ ἐξυπηρετεῖ ἡ συνάντηση τῶν μεγαλοσχήμων· κερδίζουν ὅλοι, καὶ οἱ μόνες χαμένες εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἡ πατρίδα μας ἡ Ἑλλάδα. Κερδίζει ἐν πρώτοις ἡ ἄθεη κυβέρνηση τοῦ Ἀλ. Τσίπρα, ἡ ὁποία δέχεται σκληρὴ κριτικὴ γιὰ τὴν κακὴ διαχείριση τοῦ ποσφυγικοῦ ζητήματος. Ἐμφανίζει τώρα νὰ ἐπευλογοῦν καὶ νὰ ἐπιστηρίζουν τὸ ἀνθρωπιστικὸ ἔργο της οἱ κορυφαῖοι ἡγέτες τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, ὁ «πρῶτος» τοῦ Παπισμοῦ καὶ ὁ «πρῶτος» τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ συμπλήρωμα καὶ τόν «πρῶτο» τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδος. Κερδίζει ἀκόμη καὶ ἰδεολογικά, διότι ἐμφανίζεται στοὺς ἀνιστόρητους καὶ ἰδεολογικὰ προκατειλημμένους ὀπαδούς της ὅτι αὐτὴ δὲν μεροληπτεῖ ὑπὲρ τῶν Χριστιανῶν, προστατεύει καὶ τοὺς Μουσουλμάνους, δὲν κάνει διακρίσεις θρησκευτικὲς ἢ ρατσιστικές, δὲν τὴν ἐνδιαφέρουν ἡ ἑλληνικότητα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία.
Κερδισμένος περισσότερο ἀπὸ ὅλους εἶναι ὁ πάπας, διότι ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἡ πρόσκλησή του σημαίνει πὼς τὸν ἀναγνωρίζουμε ὡς «πρῶτο», ὡς κορυφὴ τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, καλούμενο μάλιστα ἀπὸ δύο Ὀρθοδόξους ἡγέτες, τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη καὶ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο τῶν ὁποίων ἀπορρίπτεται σταθερὰ τὸ «πρωτεῖο» ὁποιουδήποτε ἐπισκόπου, πολὺ περισσότερο ἑνὸς αἱρετικοῦ, ἐπὶ πλέον τὸν ἐμφανίζουμε καὶ ὡς ἀθώα περιστερὰ καὶ προστάτη τῶν ἀδικημένων καὶ τῶν κακοπαθούνων, ἐνῶ εἶναι γνωστὴ καὶ καταγεγραμμένη ἡ εὐθύνη τοῦ Βατικανοῦ ὡς πολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς δύναμης στὶς παγκόσμιες ἀναταραχὲς καὶ ἀνακατατάξεις. Κερδίζει ἀκόμη, διότι τοῦ δίνουμε τὴν δυνατότητα τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε», εἴτε μὲ τὶς διενέξεις μεταξὺ Κωνσταντινούπολης καὶ Μόσχας, εἴτε μὲ τὴν διένεξη μεταξὺ Κωνσταντινούπολης καὶ Ἀθήνας γιὰ τὴν δικαιοδοσία στίς «Νέες Χῶρες», ἡ ὁποία εἶναι ἐμφανὴς στὴν περίπτωση τῆς Λέσβου, ποὺ ἀνήκει στὶς λεγόμενες «Νέες Χῶρες». Μὲ ποιὰ ὄντως ἁρμοδιότητα ἐκάλεσε ὁ οἰκουμενικὸς τὸν πάπα στὴν Λέσβο; Γι᾽ αὐτὸ ἔσπευσε καὶ ὁ Ἀθηνῶν νὰ τὸν καλέσει συγχρόνως, καὶ συμφώνησε τόσο εὔκολα καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος; Αὐτὰ μᾶς ἐνδιαφέρουν, καὶ ὄχι ἡ ἐκκλησιαστικὴ νομιμοποίηση ἑνὸς αἱρεσιάρχη;
Πολλὰ κέρδη ἀποκομίζει καὶ ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, τῆς ὁποίας κύριος στόχος εἶναι νὰ ἀναγνωρίσει τοὺς αἱρετικοὺς τῆς Δύσεως ὡς ἐκκλησίες, ὅπως ἀπροκάλυπτα ὁμολόγησε προβεβλημένος συνεργάτης του, ὁ μητροπολίτης Γαλλίας Ἐμμανουήλ, ἀλλὰ καὶ ὅπως συνάγεται καὶ ἀπὸ πολλὲς διακηρύξεις τοῦ ἰδίου, ἔχει τὴν δυνατότητα στὴν Λέσβο νὰ παρουσιάσει τὸν «Ἁγιώτατο ἐπίσκοπο Ρώμης, κ. Φραγκῖσκο» ὡς ἀγαπητὸ ἀδελφὸ ἐν Χριστῷ καὶ συνεπίσκοπο, ἐνώπιον τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, γιὰ νὰ ἀμβλυνθοῦν οἱ ἀντιδράσεις κάποιων “ζηλωτῶν ὑπερορθοδόξων”, ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ θεωροῦν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση. Στὴν Λέσβο τοῦ ἀντιπαπικοῦ Ἁγίου Ραφαὴλ καὶ τοῦ ἀντιπαπικοῦ Φώτη Κόντογλου ὁ αἱρεσιάρχης πάπας ἐμφανίζεται ὡς κανονικὸς καὶ νόμιμος ἐπίσκοπος Ρώμης ἀπὸ τοὺς ἰδικούς μας φιλοπαπικοὺς καὶ λατινόφρονες, ὡς προοίμιο τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Ἡ ὑποτίμηση τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ εἰσπήδηση στὴν δικαιοδοσία της εἶναι ἐπίσης μεταξὺ τῶν κερδῶν τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν τὶ κερδίζει; Δείχνει ἐν πρώτοις σὲ παγκόσμια κλίμακα τὸν φιλοπαπισμό του καὶ τὴν συμπόρευσή του μὲ ὅλους τοὺς Οἰκουμενιστάς, πρὸς μεγάλη χαρὰ ὅλων τῶν φίλων καὶ συνεργατῶν του μὲ τοὺς ὁποίους ἀποδομεῖ σιγά-σιγὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωή. Δὲν ἀφήνει ἔπειτα μοναδικὸ παίκτη τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη στὸ ἔδαφος τῶν «Νέων Χωρῶν», ἀλλὰ μὲ τὴν παρουσία του δείχνει ὅτι δὲν πρόκειται νὰ παραιτηθεῖ τῶν δικαιωμάτων της ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Περισσότερο ὅμως δείχνει ὅτι στηρίζει τὴν κυβέρνηση στὸ θέμα τῆς διαχείρισης τοῦ προσφυγικοῦ καὶ τὴν ἄψογη συνεργασία καὶ συμμαχία του μὲ τοὺς ἀθέους κυβερνῆτες; Ποῦ θὰ μᾶς βγάλει αὐτὴ ἡ συμμαχία;
Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη ὅμως βλάπτεται καὶ καταρρακώνεται, διότι ἐξαφανίζονται τὰ ὅρια μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως, διότι ἀκυρώνονται ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ καταπατοῦνται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, διότι ἀμβλύνεται τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο τῶν πιστῶν, ὥστε νὰ μὴ διακρίνουν πλέον μεταξὺ ἱεροῦ καὶ βεβήλου, διότι διχάζεται καὶ διαιρεῖται τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα σὲ φιλοπαπικοὺς καὶ ἀντιπαπκούς. Βλάπτεται ἐπίσης πολλαπλῶς ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, ποὺ εἶχε ἐπὶ αἰῶνες τὴν εὐλογία καὶ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν προστασία τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ καὶ τῶν Ἁγίων. Μεταβάλλεται σὲ μία ἄθρησκη πολυπολιτισμικὴ χώρα, συγκρητιστικὴ καὶ νεοεποχίτικη, ἀποχριστιανίζεται κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς ἄθεης Εὐρώπης, γκρεμίζει τὶς πολύτιμες ἀξίες τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ παρελθόντος της. Σὲ λίγο θὰ νιώθουμε ξένοι στὸν τόπο μας, θὰ γίνουμε μειοψηφία, ἀφοῦ ἡ ἔλλειψη πρόνοιας γιὰ τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα, ἡ ἐγκληματικὴ ἀδιαφορία γιὰ τὴν ὑπογεννητικότητα καὶ τὴν δημιουργία πολύτεκνων οἰκογενειῶν, ποὺ ἐνισχύονται ἀπὸ τὴν σχεδιασμένη φτωχοποίηση τῶν Ἑλλήνων, καὶ ὁ σχεδιασμένος ἐποικισμὸς τῆς χώρας μὲ Μουσουλμάνους πρόσφυγες ὁδηγοῦν μὲ βεβαιότητα στὸν ἀφελληνισμὸ καὶ στὸν ἐξισλαμισμὸ τῆς Ἑλλάδος. Φοβόμασταν μήπως πάθει ἡ Θράκη μας αὐτό πού ἔπαθε τό Σερβικό Κοσσυφοπέδιο, τό Ὀρθόδοξο Κόσσοβο, μέ τήν στήριξη τοῦ πάπα, καί τώρα κινδυνεύει ὅλη ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα νά γίνει Κοσσυφοπέδιο. Μέσα στή χαρά τους τό Βατικανὸ καί ὁ πάπας, πού σπεύδει νά «βοηθήσει» στή Λέσβο. Θὰ δοῦμε ἆραγε κάποια συνάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, τοῦ πατριάρχη τοῦ Γένους, καὶ τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν μὲ στόχο νὰ ἐνισχύσουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα, γιὰ νὰ σταματήσει ἡ ἀθεϊστικὴ πλυμμυρίδα καὶ ἡ ἠθικὴ παρακμὴ καὶ ἐξαχρείωση; Μολονότι ὅλα δείχνουν τὸ ἀντίθετο, ἐμεῖς δὲν θὰ παύσουμε νὰ προσευχόμαστε καὶ νὰ ἐλπίζουμε ὄχι σὲ ἀνθρώπινες συμμαχίες, ἀλλὰ στὴν δύναμη καὶ βοήθεια τοῦ Θεοῦ: «Μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε, ὅτι μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός».
[1]. Πρωτοπρεσβύτερος Θεοδωρος Ζησης, «Μὲ τὸ ἀρνίο ἢ μὲ τὸ θηρίο; Μὲ τὸν Χριστὸ ἢ μὲ τὸν πάπα;», Θεοδρομία 3 (2001) 5-7.
[2]. Γρηγοριου Παλαμα, Συγγράμματα, τόμ. Β´, ἔκδ. Π. Χρηστου, Θεσσαλονίκη 1966, σελ. 479-483.
[3]. Περισσότερα γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ βλ. εἰς Πρωτοπρεβύτερος Θεοδωρος Ζησησ, «Ὑβριστικὸ καὶ βλάσφημο τὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο. Συνένοχη ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία», Θεοδρομία 17 (2015) 485-509.
[4]. Φωτης Κοντογλου, Ἀντιπαπικά, ἔκδ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», Ἀθῆναι 1993, σελ. 11-12.
[5]. Αὐτόθι, σελ. 19.
[6]. Αὐτόθι, σελ. 33-34.
[7]. Φώτη Κοντογλου, Μυστικὰ Ἄνθη. Ἤγουν κείμενα γύρω ἀπὸ τὶς ἀθάνατες ἀξίες τῆς Ὀρθόδοξης ζωῆς, Ἀθῆναι ἐκδοτ. οἶκος «᾽Αστήρ», β´, ἔκδοση 1981, σελ. 296-307.
[8]. Φωτη Κοντογλου, Ἀντιπαπικά, σελ. 44.

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/